Από την τραγωδία στον θρίαμβο: Ο Ανδρέας Ονέα εμπνέει ως παρααθλητής!

Από την τραγωδία στον θρίαμβο: Ο Ανδρέας Ονέα εμπνέει ως παρααθλητής!

Ο Ανδρέας Ονέα ζει με τις συνέπειες ενός τρομερού εγκεφαλικού της μοίρας: ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα το 1998 του αφαίρεσε το αριστερό του χέρι ως παιδί και χρειάστηκε τεράστια προσαρμογή. Το ατύχημα στο οποίο πέθανε ο παππούς του και η μητέρα του τραυματίστηκε σοβαρά θα μπορούσε να ήταν θανατηφόρο, αλλά χάρη στις προσεκτικές προσπάθειες της μητέρας του, ο Ανδρέας διέφυγε τον κίνδυνο. Σήμερα, ο 32χρονος είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθεκτικότητας - ως παρααθλητής, τηλεπαρουσιαστής και οικογενειάρχης, έχει επανασχεδιάσει τη ζωή του μετά από αυτή την τραγωδία. «Θα έπρεπε να είχα πεθάνει τότε», σκέφτεται, αλλά είναι ευγνώμων για τις ευκαιρίες που είχε από τότε σήμερα.στο.

Η απώλεια ενός χεριού έφερε στον Ανδρέα μεγάλες προκλήσεις – τόσο σωματικές όσο και πνευματικές. Αναφέρει πόνο φάντασμα και εξηγεί: «Ο εγκέφαλος αρχικά «πιστεύει» ότι το χέρι είναι ακόμα εκεί». Παρά τις δυσκολίες αυτές, είχε μια αξιοσημείωτη αθλητική καριέρα: ξεκινώντας από το κρατικό πρωτάθλημα σε ηλικία δώδεκα ετών και τελειώνοντας με μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το 2016 κέρδισε το χάλκινο στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, απόδειξη της ακούραστης αφοσίωσης και αποφασιστικότητάς του. Η αθλητική του καριέρα, η οποία αρχικά ξεκίνησε ως θεραπεία μετά το ατύχημα, έγινε για εκείνον σκηνικό ζωής όταν συνειδητοποίησε τι ήταν δυνατό με τη σκληρή προπόνηση, όπως έκανε και σε μια συνέντευξη με Newsflix τόνισε.

Μια ζωή γεμάτη εμπόδια

Ο Onea τονίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ως πατέρας. Βρίσκει τις μικρές ατυχίες του 1,5 ετών γιου του ιδιαίτερα αστείες όταν προσπαθεί διαισθητικά να τον μιμηθεί. Το αγόρι έμαθε γρήγορα ότι η αλλαγή πάνας είναι διαφορετική για τον μπαμπά και ο Ανδρέας αναφέρει χαμογελώντας: «Πήρε λίγο χρόνο για να του μάθω ότι έχει δύο χέρια και μπορεί πραγματικά να χειροκροτήσει!» Αυτά τα ανέκδοτα είναι κάτι περισσότερο από αστείες ιστορίες – απεικονίζουν την αξία της συμπερίληψης. "Όταν εντάσσουμε τους ανθρώπους στην κοινωνία, λύνουμε πολλά προβλήματα. Η ένταξη δεν είναι πολυτέλεια, αλλά πλεονέκτημα για όλους μας", εξηγεί και επισημαίνει τη σημασία της ορατότητας των ατόμων με αναπηρία.

Η ιστορία του Onea είναι ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει θάρρος και κίνητρο για να ζήσει παρά τις αντίξοες συνθήκες. Το μότο του είναι ότι κάθε άτομο είναι μοναδικό και μπορεί να φέρει τα ταλέντα του, ανεξάρτητα από σωματικούς περιορισμούς. "Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που μπορώ να κάνω παρά την αναπηρία μου. Αλλά αυτό δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο", καταλήγει, δείχνοντας ότι μπορεί κανείς να αναπτύξει δύναμη ακόμα και από τις πιο δύσκολες τύχες.