Η αστυνομία ερευνά παιδιά: Είναι πρόβλημα τα «περιστατικά μίσους»;

Η αστυνομία ερευνά παιδιά: Είναι πρόβλημα τα «περιστατικά μίσους»;

Η αστυνομία ερευνά παιδιά για προσβολές - σκανδαλώδης τάση σε Αγγλία και Ουαλία!

Μια ανησυχητική αναφορά αποκαλύπτει ότι παιδιά στην Αγγλία και την Ουαλία γίνονται στόχος της αστυνομίας απλώς και μόνο επειδή βρίζουν το ένα το άλλο! Ένα τρανταχτό παράδειγμα των παραλογών που προκύπτουν από τη νέα νομοθεσία για την καταγραφή «μη εγκληματικών περιστατικών μίσους» (NCHI).

Τον περασμένο μήνα, μια Βρετανίδα δημοσιογράφος προκάλεσε σάλο όταν ανέφερε ότι η αστυνομία ήταν στην εξώπορτά της στο Έσσεξ. Ο λόγος; Μια αθώα ανάρτηση για τον πρώην πρωθυπουργό του Πακιστάν Imran Khan που δημοσίευσε στο X πριν από ένα χρόνο. Η Allison Pearson, αρθρογράφος της συντηρητικής εφημερίδας The Daily Telegraph, ισχυρίστηκε ότι ερευνούνταν για NCHI. Όμως η αστυνομία το απέρριψε και είπε ότι ήταν πιθανό αδίκημα υποκίνησης φυλετικού μίσους - αλλά η έρευνα έκλεισε μόλις λίγες μέρες αργότερα.

Τι είναι αυτά τα «μη εγκληματικά περιστατικά μίσους»;

Ο νόμος του 2022 για την αστυνομία, το έγκλημα, την επιβολή του νόμου και τα δικαστήρια ορίζει τα NCHI ως ενέργειες που «προφανώς υποκινούνται από εσκεμμένη εχθρότητα ή προκατάληψη έναντι ατόμων με ορισμένα χαρακτηριστικά». Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να περιλαμβάνουν τη φυλή, τη θρησκεία, τη σεξουαλικότητα, την αναπηρία ή την ταυτότητα φύλου. Η αστυνομία του Δυτικού Γιορκσάιρ παραθέτει παραδείγματα όπως λεκτική ή διαδικτυακή παρενόχληση, εκφοβισμός σε σχολεία ή χώρους εργασίας και διανομή προσβλητικών φυλλαδίων.

Από τον Ιούνιο του 2023, η αστυνομία στην Αγγλία και την Ουαλία υποχρεούται νομικά να συλλέγει αναφορές για NCHI. Ένας παρόμοιος νόμος ισχύει στη Σκωτία από τον Απρίλιο του 2024, ο οποίος καθοδηγεί την αστυνομία για τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών.

Όμως η καταγραφή αυτών των περιστατικών δεν είναι χωρίς αντιπαραθέσεις. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης και σπαταλούν πολύτιμο αστυνομικό χρόνο. Ένα τρανταχτό παράδειγμα ήρθε στο φως όταν οι Times ανέφεραν ότι ένα εννιάχρονο αγόρι που αποκαλούσε έναν συμμαθητή του "καθυστερημένο" και δύο μαθητές που αποκαλούσαν έναν άλλο "ψαράκι" καταγράφηκαν ως NCHI. Οι αναφορές για τέτοια περιστατικά αυξάνονται - πάνω από 13.200 καταγγελίες καταγράφηκαν πέρυσι, με αποτέλεσμα μια τεράστια δαπάνη πάνω από 60.000 αστυνομικές ώρες ετησίως.

Η συζήτηση για την ανάγκη για NCHI

Ενώ ορισμένοι ζητούν την κατάργηση των NCHI, άλλοι υποστηρίζουν ότι η παρακολούθησή τους είναι απαραίτητη για την έγκαιρη ανίχνευση δυνητικά επικίνδυνων συμπεριφορών. Ο Danny Stone, διευθύνων σύμβουλος του Antisemitism Policy Trust, τονίζει ότι η αναφορά περιστατικών μίσους έχει θετικό αντίκτυπο στην αστυνομία και τις κοινότητες. Επισημαίνει τραγικές περιπτώσεις κατά τις οποίες άνθρωποι οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία λόγω πολυετούς παρενόχλησης από νέους στη γειτονιά τους.

Η διαμάχη γύρω από τα NCHI αυξάνεται. Ο πρόεδρος του Κολεγίου Αστυνομίας, Νικ Χέρμπερτ, δήλωσε ότι η συλλογή των NCHI έχει γίνει «εμπόδιο στην αστυνόμευση». Καλεί την κυβέρνηση να επανεξετάσει αυτή την πρακτική. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν φωνές που τονίζουν τη σημασία των NCHI για τον εντοπισμό ενός κλίματος μίσους πριν εκδηλωθούν βίαια κρούσματα.

Η συζήτηση για τα NCHI τροφοδοτείται επίσης από εξέχουσες προσωπικότητες όπως η πρώην υπουργός Suella Braverman και ο δημοσιογράφος Darren Grimes, οι οποίοι και οι δύο αγωνίζονται ενάντια στην καταγραφή τέτοιων περιστατικών. Ο Γκράιμς περιέγραψε την έρευνα εναντίον του ως «οργουελικό δείκτη» και αμφισβήτησε την ελευθερία στη Βρετανία.

Η συζήτηση για τα NCHI είναι μια καυτή πατάτα που διχάζει τη βρετανική κοινωνία. Ενώ κάποιοι τονίζουν την ανάγκη για αυτές τις ηχογραφήσεις, άλλοι τις βλέπουν ως επικίνδυνο περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Το ερώτημα παραμένει: Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει το κράτος για να καταπολεμήσει το αντιληπτό μίσος;