Muzyka dęta w Austrii: UNESCO uznaje tradycję za dziedzictwo kulturowe!

Muzyka dęta w Austrii: UNESCO uznaje tradycję za dziedzictwo kulturowe!

W ramach uroczystej ceremonii, która odbyła się 6 grudnia 2024 r. na zamku Zell an der Pram (Górna Austria), wpisano nowe elementy na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Wśród uhonorowanych tradycji znajduje się „tradycja brzmieniowa i grająca austriackich orkiestr dętych”. Około 140 000 muzyków występujących w kolorowych, tradycyjnych strojach zapewnia łącznie ponad 28 milionów godzin wolontariatu rocznie. Poprzez próby, występy i zaangażowanie społeczne są niezastąpionym filarem austriackiej kultury i społeczności.

Wpisanie na listę Krajowego Spisu Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego to coś więcej niż tylko tytuł – to publiczne uznanie cennego wkładu, jaki te zespoły wnoszą w społeczeństwo. Ci żywi nosiciele kultury łączą pokolenia i różne klasy społeczne. Muzyka dęta jest celebrowana jako sposób na wspólne życie i promuje takie wartości, jak świadomość demokratyczna, tolerancja i praca zespołowa. Organizacje i społeczności wspierające takie zespoły muzyczne wzywa się do aktywnego kultywowania i promowania tego typu kultur.

UNESCO a niematerialne dziedzictwo kulturowe

Lista reprezentatywna niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości UNESCO, ogłoszona w 2008 roku, ma na celu uwidocznienie różnorodności kulturowej na całym świecie, w tym tradycji takich jak muzyka, taniec i tradycje ustne. Austria ratyfikowała Konwencję o ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego w 2009 roku i dlatego jest częścią globalnej sieci chroniącej różne formy ekspresji kulturowej. Obecnie na liście znajduje się 569 pozycji ze 136 krajów, wszystkie powiązane z programem ochrony dziedzictwa kulturowego UNESCO, m.in. Wikipedia podaje.

Uznanie za niematerialne dziedzictwo kulturowe nie tylko dodaje zespołom prestiżu, ale także zobowiązuje do zachowania tych tradycji dla przyszłych pokoleń. Podkreśla to znaczenie praktyk kulturowych zgodnych z rozwojem społecznym i pamięcią kulturową kraju. I wreszcie, co nie mniej ważne, społeczności mogą być dumne z bycia częścią tej ważnej tradycji kulturowej!