Wulkan tajemniczy z 1831 roku odkrył: spowodował globalne chłodzenie
Wulkan tajemniczy z 1831 roku odkrył: spowodował globalne chłodzenie
W 1831 r. Wybuchł nieznany wulkan tak wybuchowo, że ochłodził klimat Ziemi. Po prawie 200 latach badań naukowcy zidentyfikowali „tajny wulkan”.
Wybuch i jego globalne efekty
Wybuch był jednym z najsilniejszych z XIX wieku i uwolnił ogromną ilość dwutlenku siarki do stratosfery, co doprowadziło do średnich rocznych temperatur na półkuli północnej, zmniejszyły się o około 1 stopień Celsjusza. To wydarzenie miało miejsce w ostatniej fazie małej epoki lodowcowej, jednego z najzimniejszych okresów w historii Ziemi w ciągu ostatnich 10 000 lat.
Badania i odkrycie tajnego wulkanu
Chociaż znany był rok historycznej wybuchu, lokalizacja wulkanu pozostała tajemnicą przez długi czas. Naukowcy byli w stanie rozwiązać tę układankę, badając jądra wiertnicze lodowe na Grenlandii i analizując warstwy jądra w celu zidentyfikowania siarki, ziarna popiołu i drobnych odłamków szkła wulkanicznego, które zostały osadzone w latach 1831–1834
Za pomocą geochemii, radioaktywnych datowania i modelowania komputerowego naukowcom udało się zmapować szlaki cząstek i podłączyć wybuch 1831 r. Z wulkanem wyspowym na północno -zachodnim Oceanie Pacyfiku. Poinformowali o tym w czasopiśmie postępowanie w krajowej akademii Sieciki .
wulkan Zavaritskii na Simushir
Zgodnie z analizą tajemniczy wulkan Zavaritskii (zwany także Zavaritsky) na wyspie Simushir był częścią archipelagu Kuril, obszaru kontrowersyjnego między Rosją a Japonią. Przed ustaleniami naukowców ostatni znany wybuch Zavaritskii do 800 pne. Chr. Przestarzały.
Wyzwanie nadzoru wulkanicznego
„W przypadku wielu wulkanów na Ziemi, szczególnie na odległych obszarach, bardzo słaba rozumiemy ich historię wybuchu”, powiedział starszy autor badania, dr William Hutchison, stypendium badawcze na temat Szkoły Ziemi i Środowiska na University of St. Andrews w Wielkiej Brytanii.
„Zavaritskii leży na wyjątkowo odległej wyspie między Japonią a Rosją. Nikt tam nie mieszka, a zapisy historyczne są ograniczone do kilku pamiętników statków, które minęły te wyspy co kilka lat”, powiedział Hutchison w e -mailu do CNN.
Analiza naukowa i wiedza
Badanie kerne lodowego Grönlander wykazało, że niewydolność siarki w 1831 r. Na Grenlandii była około 6,5 razy wyższa niż na Antarktydzie. Wskazało to, że źródłem był znaczny wybuch od środkowego wulkanu na półkuli północnej.
Zespół badań analizował również chemicznie popiół i cząstki szkła wulkaniczne, które nie były większe niż 0,02 milimetra. Porównując wyniki z rekordami danych geochemicznych z regionów wulkanicznych, pokazano najlepsze dopasowania w Japonii i kursach. Podczas gdy wybuchy w Japonii zostały dobrze udokumentowane w XIX wieku, w 1831 r. Nie było żadnych zapisów o dużej wybuchu. Ale próby kolegów, którzy wcześniej odwiedzali wulkany w zakrętach, doprowadziły do porozumienia geochemicznego z Zavarinitskii-Caldera.obserwuj i programy prognozy
Po wybuchu 1831 r. Na półkuli północnej wystąpiły chłodniejsze i suche warunki, co doprowadziło do powszechnego głodu i potrzeby. Rodzina wyolbrzymiła Indie, Japonię i Europę i zaniepokoiły miliony ludzi.
„Wydaje się prawdopodobne, że wulkaniczne chłodzenie klimatu zostało zebrane i sławne” - powiedział Hutchison. „Obecne badania koncentrują się na stopniu, w jakim ten głód był spowodowany chłodzeniem wulkanicznym klimatycznym lub innymi czynnikami społeczno -politycznymi”.
Nauczanie z historii
Wiedza z badań pokazuje, że wiele wulkanów na całym świecie jest na izolowanych obszarach i jest źle monitorowane, co utrudnia przewidzieć, kiedy i gdzie może nastąpić następny duży wybuch. Jeśli możemy nauczyć się czegoś z wybuchu z 1831 r., To działania wulkaniczne mogą mieć niszczycielskie globalne konsekwencje w odległych lokalizacjach, których ludzkość może zostać odciągnięta.
„Obecnie nie mamy skoordynowanej społeczności międzynarodowej, która mogłaby podjąć działania w następnym wielkim wybuchu” - powiedział Hutchison. „Zarówno naukowcy, jak i społeczeństwo powinni działać poważnie”.
Mindy Weisberger jest dziennikarzem naukowym i producentem medialnym, a jej prace zostały opublikowane w Live Science, Scientific American i How It A..