Πάπας! Amigo! Οι Περουβιανοί θυμούνται τον νεαρό Αμερικανό Πάπα

Πάπας! Amigo! Οι Περουβιανοί θυμούνται τον νεαρό Αμερικανό Πάπα

Chiclayo, Περού – Η κεντρική πλατεία του Chiclayo ήταν γεμάτη δραστηριότητα. Οι ήχοι των σφυριών και της μουσικής γέμισαν τον αέρα καθώς ο κόσμος μαζεύτηκε με προσμονή γύρω από τη σκηνή με μεγάλες ψηφιακές οθόνες στημένες μπροστά από τον καθεδρικό ναό της πόλης. Η ανοιχτή λειτουργία του Σαββάτου υποσχέθηκε να είναι ιδιαίτερα εορταστική: γιόρτασε την ανύψωση του Πάπα Λέοντος XIV, του πρώτου Αμερικανού Πάπα - πιο γνωστός εδώ ως Ρόμπερτ, του πρώτου πάπα του Τσικλαϊάνο.

Ένα αξέχαστο γεγονός

Μια σειρά γυναικών σχηματίστηκε μέσα από τις ανοιχτές πόρτες του καθεδρικού ναού, που ετοιμάζονταν να μιλήσουν για εξομολόγηση. Μια παιδική χορωδία τραγούδησε στα σκαλιά, ενώ δύο άντρες με σορτς ηγήθηκαν μιας τάξης χορού που πάλευε για την προσοχή με το βαθύ μπάσο της κοσμικής μουσικής στο δρόμο. Πανό που απεικόνιζαν το χαμογελαστό πρόσωπο του Λέο ήταν κρεμασμένα στην πλατεία, με το ύψος 10 ποδιών να θυμίζει στους ανθρώπους τη βραδιά που έρχεται. Ένα τοπικό εστιατόριο είχε μια πινακίδα που διαφήμιζε το δημοφιλές κατσικίσιο στιφάδο του, το οποίο λέγεται ότι ήταν το αγαπημένο πιάτο του Λέο όταν ζούσε εδώ.

Μια προσευχή για ένα θαύμα

Στον καθεδρικό ναό, η Amalia Cruzado, 52, κάθισε στα στασίδια και έκλαιγε ήσυχα καθώς άπλωνε τα χέρια της.

"Είναι μια μέρα θαυμάτων. Η Chiclayo είναι τόσο ευλογημένη", είπε. Μετά την προσευχή της, πήγαινε στο σπίτι και έπαιρνε την οικογένειά της για να παρακολουθήσουν τη βραδινή λειτουργία μαζί. Ο ηλικιωμένος πατέρας της, που έπασχε από καρκίνο, χρειαζόταν απεγνωσμένα ένα θαύμα για την υγεία του.

Οι ρίζες του Πάπα Λέοντα XIV

Ο Πάπας Λέο γεννήθηκε ως Robert Prevost στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά στο υιοθετημένο έθνος του Περού, όπου απέκτησε την υπηκοότητα το 2015, είναι Chiclayano, γιος της πολυσύχναστης πόλης του βόρειου Περού, όπου υπηρέτησε ως επίσκοπος για χρόνια αφού εργάστηκε ως ιερέας στην ύπαιθρο.

Αναμνήσεις παιδικής ηλικίας

Όλοι εδώ έχουν μια ιστορία για αυτόν. Στη δεκαετία του 1980, ο Nicanor Palacios ήταν ένα αγόρι του βωμού στο πλευρό του Leo κατά την πρώιμη ιεροσύνη του στην κοντινή Piura και ταξίδευε μαζί του στις λειτουργίες. «Ως νέος ιερέας, τον έστελναν συχνά στο χωράφι», θυμάται ο Παλάσιος, ο οποίος τώρα εργάζεται ως τεχνικός στην Πολεμική Αεροπορία. «Μας πήγε για φαγητό στο τζιπ της ενορίας».

"Δεν του ήταν δύσκολο να χωρέσει. Εκείνη την εποχή υπήρχε ένα μικρό χωριό που ονομαζόταν Χιλιόμετρα 50 στον δρόμο του Παναμά. Εκεί μας πήγε για ξερά κρέατα και τηγανητά πλατάνια. Του άρεσε αυτό το φαγητό και το αγροτικό περιβάλλον. Έτρωγε σαν αγρότης από το βόρειο Περού: yuca, τηγανητό ψάρι, ίσως μια μπουκιά τηγανητό εμένα."

«Εκτιμούσα τη συμβουλή του περισσότερο, γιατί πολλοί νέοι χάθηκαν εκείνη την εποχή, αλλά ήταν ένας νεαρός άνδρας, 24 ή 25 ετών, πολύ σοβαρός και γεμάτος συμβουλές», είπε ο Palacios, του οποίου η μητέρα πέθανε νωρίς και στον οποίο ο Leo και τα άλλα αγόρια του βωμού έγιναν δεύτερη οικογένεια.