24 van de beste salades ter wereld

24 van de beste salades ter wereld

De salade heeft zijn wortels in de oude Romeinse traditie waarbij Romeinse sla in zout werd gedoopt – ‘herbe salata’ betekent ‘gezouten bladeren’. Eeuwen na deze oorsprong is het idee van salades geëvolueerd. Voor velen staat een salade voor een kom vol sla met diverse toevoegingen waaruit men kan kiezen uit populaire saladeketens. Anderen denken aan een warme kom granen, zoals farro-salade, of zelfs aan een salade waar geen bladgroenten in zitten, zoals een pasta- of aardappelsalade of koolsalade. Terwijl sommigen salades beschouwen als gemarineerde bijgerechten op basis van kalfsvlees, maken anderen er complete maaltijden van door er verschillende eiwitten aan toe te voegen.

De verscheidenheid aan salades wereldwijd

Salades betekenen verschillende dingen voor verschillende mensen; Het gaat om verse ingrediënten, textuur en een uitgebalanceerde dressing. Hoe geserveerd ook, salades kunnen veel zeggen over een plek. Van Griekenland tot Mexico tot Ethiopië en Japan - het gaat niet alleen om ingrediënten (groenten, kruiden, bladeren) of specerijen en dressings. Er zit vaak een achtergrondverhaal achter de recepten dat de tijd, plaats en beschikbaarheid van de producten weerspiegelt. Vraag het aan een willekeurige chef-kok en zij zullen je vertellen dat het maken van een salade niet voor bangeriken is. Dat is waarschijnlijk de reden waarom veel klassieke salades jarenlang meegaan, met weinig variatie, afgezien van kleine toevoegingen of weglatingen.

Klassieke salades uit verschillende landen

Panzanella (Italië)

De Panzanella Italiaanse Broodsalade begint met restjes, vooral van het overgebleven brood van gisteren. In het populaire restaurant Via Carota in New York serveren de Italiaanse chef-koks Jody Williams en Rita Sodi een bestseller: een niet al te papperige panzanellasalade in Toscaanse stijl, gemaakt met oude sherryazijn, wat misschien wel de sleutel tot de perfectie ervan is. Haar recept bestaat uit gescheurde stukjes landbrood van een dag oud, gedoopt in een zout mengsel van sherry en azijn, waardoor alle smaken worden opgenomen. Verrijkt met gehakte lente-uitjes, rijpe tomaten, komkommers en selderij, alles wordt gemengd met olijfolie en basilicum. De oorsprong van de salade gaat eeuwen terug als een goedkoop gerecht, bereid door Toscaanse boeren uit restjes en lokale groenten.

Salade Niçoise (Frankrijk)

Niçoise verwijst naar een Franse kookstijl, specifiek uit de stad Nice, waar de gerenommeerde restauranthouder en chef-kok van koning Auguste Escoffier de salade Niçoise perfectioneerde door aardappelen en sperziebonen toe te voegen aan een mengsel van ansjovis, Niçoise-olijven, kappertjes, tonijn, hardgekookte eieren en kerstomaatjes, geserveerd op Boston-salade. Julia Child noemde de Niçoise-salade een van haar favoriete zomergerechten, en met goede reden: het is licht maar stevig en vol van smaak.

Yusheng (Singapore)

Om het gelukkige nieuwe maanjaar in te luiden, gooien Singaporezen en Maleisiërs Yusheng (of Yee Sang) samen, een zoete en pittige rauwe vissalade die bekend staat als Prosperity Toss (of Lo Hei). Yusheng kan vertaald worden als ‘rauwe vis’ en klinkt ook als de Chinese term voor ‘toename van rijkdom’, waardoor het een populair voorgerecht is tijdens Chinees Nieuwjaar. Bij een typisch feestmaal voegt de gastheer elk ingrediënt één voor één toe aan een serveerschaal en besprenkelt de salade met noten, zaden, kruiden en dressing. Deelnemers gooien de ingrediënten - geraspte groenten zoals wortelen, daikon-radijs, yams, komkommers en ingelegde gember, maar ook rauwe vis - met stokjes zo hoog mogelijk in de lucht terwijl ze goede wensen uitspreken voor het nieuwe jaar.

Narangi-salade (India)

De Indiase chef-kok Asma Khan schrijft in haar kookboek "Monsoon: smakelijke Indiase recepten voor elke dag en elk seizoen" dat India, ondanks dat het warm en vochtig is, niet een grote verscheidenheid aan salades heeft vergeleken met de mediterrane culturen. Ze eten echter verse groenten bij de maaltijd, en een specifieke salade die Khan serveert is een gekruide citrus- en groenteschotel, de Narangi-salade, die bestaat uit sinaasappelen, gesneden rode of groene pepers, wortels, kool en kruidnagel. Het is aangekleed met een mengsel van honing en azijn dat zout, zoet en fris is met precies de juiste hoeveelheid pit.

Salade Katzutz (Israël)

De Israëlisch-Amerikaanse chef-kok Michael Solomonov beschrijft in zijn bestseller kookboek “Zahav: A World of Israeli Cooking” dat deze Israëlische salade van Arabische oorsprong is en vaak bekend staat als Arabische salade, maar nog steeds op elke tafel in Israël wordt geserveerd. Het zijn gewoon vers gesneden komkommers, tomaten en peterselie, gemengd in een kom met olijfolie, koosjer zout en citroensap. In het Midden-Oosten zijn de verfrissende ingrediënten alomtegenwoordig, en omdat tomaten en komkommers het hele jaar door worden geteeld, zijn ze goedkoop en overal verkrijgbaar.

Gehakte Salade Met Jicama En Pepitas (Mexico)

In zijn restaurant Cruz del Sur in Brooklyn serveert chef-kok Hugo Orozco authentieke Guadalajiaanse gerechten, waaronder een immer populaire Mexicaanse gehaktsalade met Jicama. Jicama, afkomstig uit Mexico en vaak te vinden in de Zuid-Amerikaanse keuken, voegt een aangenaam zoete crunch toe aan elke salade, vooral in deze gehakte salade, die boordevol Perzische komkommers, navelsinaasappelen, ananas, uien, koriander en pepers zit, samen met geroosterde pepitas (pompoenpitten) en gesneden avocado er bovenop. De avocado-vinaigrettedressing wordt gemaakt met Tajín, een chili-limoenzout, dat ook over de salade wordt gestrooid.

Zweedse Pressgurka (Zweden)

Met alleen dun gesneden, zwaar gemarineerde komkommers (in een mengsel van azijn, water, suiker, witte peper en peterselie) is deze Zweedse ingelegde komkommersalade (Gammaldags Pressgurka) een perfecte aanvulling op de beroemde Zweedse gehaktballetjes en andere hartige gerechten zoals gebraad en zeevruchten. De komkommer wordt snel gepekeld en krachtig geperst (vandaar de naam “pressgurka”). De komkommer wordt vóór de bereiding geperst om vloeistof te onttrekken en vervolgens gemarineerd in het zoetzure mengsel en een paar uur laten rusten voordat hij wordt geserveerd.

Shopska-salade (Bulgarije)

De beroemdste salade van Bulgarije, die ook populair is in heel Zuidoost-Europa, is de frisse en kleurrijke Shopska-salade, gemaakt met gehakte rijpe tomaten, geroosterde paprika's (meestal groen, soms rood), komkommers (Engels of Perzisch), hete pepers (optioneel), uien (meestal rood), evenals peterselie en kruimelige Sirene-kaas (vergelijkbaar met feta). Het wordt geserveerd met een olijfolievinaigrettedressing en soms zwarte olijven. Vernoemd naar de Shopluk-regio in het westen van Bulgarije, vertegenwoordigen de kleuren van de sla (rode tomaten en paprika's, groene komkommers en witte kaas) de nationale vlag. De beroemde Bulgaarse chef-kok Silvena Johan Lauta heeft zelfs een recept voor shopska-salade opgenomen in haar boek “The Food & Cooking of Roemenië & Bulgarije”.

Ensalada de Palmitos (Argentinië)

Palmharten, een groente verkregen uit verschillende soorten palmbomen, komen oorspronkelijk uit Zuid- en Midden-Amerika en dateren uit de Maya-beschavingen. Deze zijn uiterst bederfelijk en worden vaak gesneden en gepekeld om ze te bewaren. Ze worden in salades in heel Midden-Amerika, met name in Argentinië, aangetroffen. De Argentijnse palmhartsalade (ensalada de palmitos) is gemaakt van gesneden palmharten uit blik, gehakte tomaten en gesneden avocado's, aangekleed met een limoensapmengsel en gegarneerd met lente-uitjes en koriander. De salade is gemakkelijk te bereiden en wordt vaak op een dienblad geserveerd bij zwaardere rundvleesgerechten.

Laphet Thoke (Myanmar)

Om koel te blijven in het hete Myanmar vertrouwen de Birmezen op een salade gemaakt van theebladeren. Birmese gefermenteerde thee, lak hpak of lephet, heeft een rokerige en bittere smaak en wordt geserveerd met verse groenten, gebakken knoflook, groene pepers, knapperige geroosterde pinda's, gebakken bonen, gedroogde garnalen en geroosterde sesamzaadjes, op een bedje van kool en met een dressing van vissaus en limoensap door elkaar. De Birmese chef-kok Suu Khin benadrukt de culturele betekenis van Laphet Thoke en hoe het een centraal onderdeel is van levensgebeurtenissen, groot en klein. Vaak wordt Laphet Thoke geserveerd met hete groene thee, omdat het cafeïnegehalte uit de theebladeren dit meer een gerecht voor overdag maakt. Bij het Californische restaurant Burma Superstar is Laphet Thoke een bestseller en wordt omschreven als ‘een feest in de mond’.

Horiatiki (Griekenland)

Bij het maken van een Griekse salade (Horiátiki salata) dringt de Grieks-Amerikaanse chef-kok Diane Kochilas er bij de Amerikanen op aan om geen sla toe te voegen aan haar traditionele recept. Dit eenvoudige, verfrissende gerecht, in Griekenland ook wel "dorpssalade" genoemd, bestaat uit een verscheidenheid aan rijpe tomaten (traantomaatjes, gele traantomaatjes, kerstomaatjes), rode uien, groene paprika's, knapperige komkommers, kalamata-olijven, oregano, extra vergine olijfolie (idealiter Griekse stijl), zout en een stukje fetakaas. Oorspronkelijk bekend als een boerengerecht, werd deze variant in de jaren zestig steeds populairder door de toevoeging van feta. Tegenwoordig vind je Griekse salades op menukaarten in restaurants over de hele wereld.

Pipirrana (Spanje)

Deze Spaanse zomersalade is een verfrissende mix van tomaten, paprika, uien en komkommers in een pittige vinaigrette. Pipirrana is licht, fris en vol van smaak. In zijn boek Tapas: A Taste of Spain in America serveert supersterrenchef José Andrés zijn Pipirrana Andaluza (vernoemd naar Andalusië, de Spaanse regio waar hij vandaan komt) met tonijn, maar op zichzelf doet hij het ook prima. De salade wordt eenvoudig gemaakt met tomaten, in blokjes gesneden groene paprika's en komkommers en gemarineerd in een mengsel van olijfolie en sherryazijn met een beetje zout en zwarte peperkorrels tot ze klaar zijn om te serveren. Het is bijzonder verfrissend in de zomer en doet denken aan gazpacho.

Som Tum (Thailand)

In Thailand heet deze knapperige, zure Thaise salade met papaja Som Tum en vindt zijn oorsprong in Laos, maar is enorm populair en wordt het hele jaar door (en vaak wekelijks, zo niet dagelijks) geserveerd in heel Zuidoost-Azië. In Thailand (vooral in de Isaan-regio) wordt het vaak aangetroffen in straatstalletjes, restaurants en particuliere woningen. Om de salade te maken worden knoflook, zout, pinda's, pepers, suiker en garnalen tot een pasta vermalen en gemengd met limoensap en vissaus voordat ze over geraspte groene papaja, tomaten en kouseband worden geschud en bestrooid met pinda's.

Cobb-salade (VS)

Zoals veel geweldige uitvindingen is de Cobb-salade uit noodzaak geboren. Volgens de lokale legende uit Los Angeles uit de jaren dertig stelde Robert Cobb, de eigenaar van het Angeleno-restaurant Brown Derby, de eiwitrijke salade samen met ingrediënten die hij in zijn koelkast vond: sla, waterkers, hardgekookte eieren, knapperig spek, geroosterde kip, avocado, tomaten, bieslook en blauwe kaas, allemaal gehakt en gegarneerd met Derby's zelfgemaakte Franse dressing. Deze salade werd meteen een klassieker in het Hollywood-restaurant en werd vaak aan tafel voor de gasten bereid totdat het restaurant in de jaren tachtig sloot.

Taboulehsalade (Libanon)

Tabouleh en tabouli zijn hetzelfde; het recept draait om één hoofdingrediënt: peterselie. Vaak gemaakt met bulgurtarwe, peterselie, tomaten, munt en uien en gemengd met een dressing gemaakt van citroensap, olijfolie, zout en peper, kan tabouleh variëren afhankelijk van de persoon die het maakt. Sommigen voegen komkommer toe en anderen voegen granaatappel of zure smaak toe om de zuur-pittige salade een heldere zuurgraad te geven. Chef-kok Yotam Ottolenghi beweert dat er één goede manier is om tabouleh te maken en dat is met bulgur (nooit couscous). Hij raadt aan om de peterselie, het hoofdingrediënt, fijn te hakken zonder een keukenmachine te gebruiken.

Sunomono (Japan)

Dun gesneden komkommers gemarineerd in een zoetzure azijnmengsel worden sunomono of Japanse komkommersalade genoemd, een typisch voorgerecht of bijgerecht dat te vinden is in Japanse restaurants over de hele wereld. Ook bekend als ‘azijnsalade’, komt de naam van de Japanse woorden ‘su’, wat azijn betekent, en ‘mono’, wat ‘ding’ betekent. Azijn zou de eetlust stimuleren en met slechts een paar ingrediënten (Japanse komkommers, suiker, zout, sojasaus en rijstazijn, evenals sesamzaadjes als topping) is deze salade snel en gemakkelijk te bereiden. Relatief goedkoop en gemakkelijk te vinden, augurken vullen bijna elk gerecht aan en compenseren enkele van de zwaardere gerechten, zoals tempura.

Zwabische aardappelsalade (Duitsland)

Traditionele Duitse aardappelsalade uit de Zwabische regio gebruikt een vinaigrette, meestal bestaande uit bouillon (rund- of groentebouillon), olie, azijn en mosterd; het belangrijkste kenmerk is de duidelijke afwezigheid van mayonaise, zoals de meeste andere aardappelsalades wereldwijd, en zonder toevoeging van spek. In Duitsland, waar de salade bekend staat als Zwabische aardappelsalade, wordt hij geserveerd in restaurants, in supermarkten en thuis. Het begint met vastkokende aardappelen (die een hoger watergehalte hebben en de smaak beter kunnen vasthouden dan zetmeelrijke aardappelen) en wordt gegarneerd met een topping van bieslook.

Gado Gado (Indonesië)

Gado-gado is gebruikelijk in Indonesië, waar het wordt bereid afhankelijk van de geografische locatie, dus de ingrediënten kunnen variëren. De New York Times merkt op dat gado-gado in de hoofdstad Jakarta doorgaans veel koolhydraten bevat, met zowel aardappelen als lontong (rijstwafels), terwijl lotek atah of karedok in West-Java meer afhankelijk is van rauwe groenten. De salade bestaat doorgaans uit een selectie verse groenten (rauw en/of gestoomd), hardgekookte eieren, gebakken tofu of tempeh en wordt geserveerd met een pindasausdressing (sommige gebruiken verse pinda's, andere recepten vereisen pindakaas). Gado-gado, wat ‘mengsel’ betekent, is zo populair in Indonesië dat de zoet-zout-zure salade is erkend als een nationaal gerecht.

Shirazi-salade (Iran)

Vergelijkbaar met de Israëlische salade, die peterselie gebruikt in plaats van munt, is de Shirazi-salade of Salad-e Shirazi een Perzisch gerecht gemaakt met tomaten, Perzische komkommers en uien en wordt in veel huishoudens in Iran bij talloze maaltijden geserveerd. De helderzure salade, vernoemd naar de stad in het zuiden van Iran, is bedoeld als aanvulling op de rijstgerechten, rijke stoofschotels en kebabs waarmee hij vaak wordt geserveerd. Wat het bijzonder maakt is de toevoeging van verjus (een zuur sap gemaakt van onrijpe druiven en/of crabapples) in plaats van citroensap, wat ook prima is.

Olivijnsalade (Rusland)

Russische aardappelsalade, bekend als Olivye of Salade Olivier, is een hoofdbestanddeel in Russische en Oekraïense huishoudens. Het heeft ook betekenis voor de nieuwjaarsvieringen en is het hele jaar door populair bij familiebijeenkomsten, speciale gelegenheden en feestelijke bijeenkomsten. Ja, het is een vullende aardappelsalade (vernoemd naar de maker, de Russische chef-kok Lucien Olivier) en lijkt eenvoudig, maar variaties op toevoegingen zoals groenten (wortels, erwten en zoete augurken), eieren en ham (of kip, of zelfs bologna) – plus mayo – geven dit gerecht een onverwachte wending, afhankelijk van hoe het is bereid. De salade vindt zijn oorsprong in de jaren 1860, toen chef-kok Olivier in restaurant Hermitage in Moskou werkte, waar het uiteindelijk het kenmerkende gerecht van het etablissement werd.

Waldorfsalade (VS)

Oscar Tschirky, de legendarische Zwitserse chef-kok van het Waldorf-Astoria Hotel in New York, ontwikkelde dit Waldorfsalade-recept oorspronkelijk met slechts drie ingrediënten: appels, selderij en mayonaise. Het recept van de New York Times voegt een scheutje citroen toe, maar blijft verder trouw aan het originele recept dat in 1896 werd gepubliceerd en werd toegeschreven aan 'Oscar von Waldorf'. Het originele recept vereiste twee geschilde rauwe appels, in kleine stukjes gesneden, gemengd met gehakte bleekselderij en gekleed met ‘goede mayonaise’. Tegelijkertijd scherp, knapperig, romig, zoet en zuur, evolueerde de salade enigszins met walnoten (toegevoegd in de jaren twintig) en later rozijnen, druiven en zelfs marshmallows en eieren.

Caesarsalade (Mexico)

Nu een hoofdbestanddeel in Amerikaanse restaurants, is het gemakkelijk om de oorsprong van de Caesarsalade in Tijuana, Mexico te vergeten. Iets meer dan 100 jaar geleden stelde de Italiaanse chef-kok Cesar Cardini de “Ensalada Cesar” samen in Hotel Caesars. De huidige chef-kok en eigenaar van het restaurant, Javier Plascencia, vertelde de Los Angeles Times dat er maandelijks 2.500 salades worden bereid in Hotel Caesars. En aan de traditionele bereiding, die plaatsvindt in een grote houten kom met roerinrichtingen, is weinig veranderd. De dressing vormt de basis van de salade en begint met ansjovispasta, Dijon-mosterd, knoflook, limoensap, zwarte peper en parmezaanschaafsel, die worden ingeklapt; Voeg vervolgens een eigeel toe voor emulgering, evenals wat Worcestershire-saus en olijfolie. Gekruid met meer Parmezaanse kaas en geserveerd met croutons, moeten de salade-ingrediënten goed worden gekleed (in de traditionele Mexicaanse stijl).

Timatim (Ethiopië)

Timatim (Amhaars voor “tomaat”) salata of tomatensalade lijkt misschien simpel, maar de Ethiopische specerijberbere geeft er een unieke twist aan. De warme umami kruidenmix (sterk op koriander en paprika) is niet extreem pittig, maar geeft de pittige tomatensalade veel diepgang. Het wordt eenvoudig gemaakt met in blokjes gesneden tomaten, fijngesneden uien, knoflook en jalapeño, en een dressing gemaakt van citroen- of limoensap, olijfolie, Berberekruiden en zout. Timatim wordt meestal geserveerd als bijgerecht of als aanvulling op injera, het beroemde Ethiopische sponsachtige zuurdesembrood.

Kachumbari (Oost-Afrika)

Zoals veel eenvoudige salades is kachumbari (de Swahili-naam voor verse tomaten-uiensalade) een zomergerecht in Oost-Afrikaanse landen, met name Kenia en Tanzania. Het lijkt in zijn eenvoud bijna op een garnering of salsa (gewoon fijngesneden tomaten en uien met chili, zout, koriander en citroensap) en wordt bij veel gerechten geserveerd, net zoals koolsalade in Amerika een bijgerecht is dat bij veel maaltijden hoort. Hoe langer het in de marinade ligt, hoe lekkerder het smaakt. Daarom is het geen verrassing dat bij kachumbari vaak rijke vlees- en wildgerechten of zwaardere rijstgerechten worden geserveerd.