Oorlog in Oekraïne: wie zijn de echte meesterbreinen?

Oorlog in Oekraïne: wie zijn de echte meesterbreinen?

In een provocerend artikel op Dolomitenstadt.at laat Gerhard Pirkner zich kritisch uit over de uitspraken van FPÖ-politicus Gerald Hauser. Hij beschreef de EU als een ‘oorlogszuchter’ en besprak een vermeende oorlog in Oekraïne, zonder Vladimir Poetin te noemen, die door Pirkner wordt geïdentificeerd als de feitelijke agressor. “Noch de EU, noch Oekraïne zijn deze oorlog begonnen, de heer Poetin heeft dat gedaan”, zei Pirkner, en riep Hauser op om met de historische waarheid om te gaan. Het artikel verwoordt het standpunt dat de FPÖ de werkelijkheid verdraait met haar retoriek en onbetrouwbaar lijkt, zelfs na de oorspronkelijke oproep tot afsluiting tijdens de Covid-pandemie.

Debat over coronamaatregelen en vaccins

Tegelijkertijd maakte Gerald Hauser deze opmerkingen tijdens de presentatie van het boek “Ursula Gates: Influenced by Lobby Groups” tijdens een evenement in Straatsburg. Volgens het FPÖ-Europarlementariër is er dringend behoefte aan een volledige herziening van de Corona-maatregelen, vooral met betrekking tot de controversiële mRNA-vaccins. Het boek, geschreven door Frédéric Baldan, documenteert hoe de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, via sms 35 miljard euro in vaccins investeerde. Hauser en de AfD-politicus Christine Anderson herhaalden dat ze streven naar niet alleen nationale maar ook internationale voorlichting over de gebeurtenissen rond het Pfizer-vaccin en de daarmee samenhangende beslissingen. “Er moeten juridische gevolgen zijn, omdat we alleen samen sterk zijn”, benadrukte Hauser, waarmee hij de noodzaak van transparantie en verantwoordelijkheid in de politieke besluitvorming onderstreepte.

Deze gelijktijdige bijdragen van Hauser illustreren de huidige spanningen in het politieke landschap, zowel met betrekking tot geopolitieke kwesties zoals het conflict in Oekraïne als met betrekking tot de verantwoordelijkheid van de EU in de coronapandemie. De verschillende perspectieven laten zien hoe gepolariseerd de meningen zijn over de rol van de EU en haar leiders, terwijl tegelijkertijd de vraag naar duidelijkheid en verantwoordelijkheid in het gezondheidsbeleid toeneemt.