Το μέλλον των χριστιανών στη Συρία: Ελπίδα ή ψευδαίσθηση;

Το μέλλον των χριστιανών στη Συρία: Ελπίδα ή ψευδαίσθηση;

Η σύγκρουση στη Συρία δεν δείχνει σημάδια έγκαιρης επίλυσης και οι ειδικοί προειδοποιούν για τις τεράστιες προκλήσεις που θα μπορούσε να θέσει ο μελλοντικός εκδημοκρατισμός της χώρας. Ο Dietmar Winkler, διάσημος θεολόγος και ειδικός στις ανατολικές εκκλησίες, εξέφρασε σκεπτικισμό στο περιοδικό «Publik-Forum» σχετικά με την προοπτική ότι η Συρία θα μπορούσε να γίνει ένα δημοκρατικό κράτος σύμφωνα με τις δυτικές ιδέες στο εγγύς μέλλον. Μετά από δεκαετίες δικτατορίας υπό τον Μπασάρ αλ Άσαντ, δεν υπάρχουν ιστορικά μοντέλα ή σημεία εκκίνησης για να εργαστούν προς έναν τέτοιο στόχο. Ο Winkler αναφέρθηκε επίσης στην ανείπωτη ιδέα της επιστροφής των Σύριων προσφύγων σε χώρες όπως η Αυστρία και η Γερμανία, όπου ζουν συχνά για περισσότερο από μια δεκαετία και είναι καλά ενσωματωμένοι kathpress.at αναφέρθηκε.

Η ανθρωπιστική κατάσταση παραμένει δραματική. Από την έναρξη της σύγκρουσης, περίπου 400.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και ο αριθμός των τραυματιών ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες, σύμφωνα με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ για τη Συρία Στάφαν ντε Μιστούρα. Εκτός του πολέμου, οι ακραίες συνθήκες διαβίωσης που εξακολουθούν να αναγκάζουν περίπου 13 εκατομμύρια ανθρώπους στη Συρία να βασίζονται στην ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ περίπου 5,4 εκατομμύρια έχουν καταφύγει στο εξωτερικό. Η κατάσταση της χριστιανικής κοινότητας στη χώρα είναι ιδιαίτερα ανησυχητική. Πριν από τον πόλεμο, ζούσαν περίπου 2,5 εκατομμύρια χριστιανοί στη Συρία, αλλά ο αριθμός τους έχει μειωθεί δραματικά. Ο Winkler εκτιμά ότι αυτή τη στιγμή έχουν απομείνει μόνο περίπου 300.000 χριστιανοί στη χώρα, με πολλούς να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα λόγω στοχευμένων επιθέσεων και γενικής βίας. Ισλαμιστικές ομάδες έχουν πραγματοποιήσει στοχευμένες επιθέσεις σε χριστιανούς που υφίστανται τις πιο βάναυσες πτυχές του πολέμου, όπως π.χ. kirche-in-not.de ανταύγειες.

Το μέλλον των χριστιανών στη Συρία παραμένει αβέβαιο. Ωστόσο, ο Winkler ήταν αισιόδοξος ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν ευκαιρίες για ειρηνική συνύπαρξη, παρόμοια με το βόρειο Ιράκ, όπου οι μειονότητες προστατεύονται καλύτερα.