Παλαιός, Λευκός άνθρωπος: Μια διασκεδαστική μάχη ενάντια στα κλισέ στην καθημερινή ζωή!

Παλαιός, Λευκός άνθρωπος: Μια διασκεδαστική μάχη ενάντια στα κλισέ στην καθημερινή ζωή!

Σε έναν κόσμο στον οποίο οι όροι όπως ο "παλιός, λευκός άνθρωπος" θεωρούνται συχνά αρνητικοί, ο σκηνοθέτης Simon Verhoeven φέρνει έναν καθαρό αέρα στον κινηματογράφο με τη νέα κωμωδία του "Old White Man". Ο κύριος χαρακτήρας, που παίζεται από τον Jan Josef Liefers, είναι ο γενναίος οικογενειακός άνθρωπος Heinz Hellmich, ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από το κλισέ. Όσο περισσότερο αγωνίζεται, τόσο περισσότερο μπαίνει στο λίπος στη σύγχρονη ζωή.

Ο Heinz, ο οποίος έχει μέχρι στιγμής συναντήσει όλες τις κοινωνικές προσδοκίες, αντιμετωπίζει την πρόκληση να επανεξετάσει τις απόψεις του για να σώσει τη δουλειά του. Το αφεντικό του, ο Δρ Steinhofer, που παίζεται από τον Michael Maertens, του καθιστά σαφές ότι τα παλιά αστεία και τα σχόλια που εισάγουν διακρίσεις δεν είναι πλέον αποδεκτές. Σε αναζήτηση ενός τρόπου να παρουσιαστεί ως προοδευτικός, ο Heinz σχεδιάζει ένα σημαντικό δείπνο με τη σύζυγό του Carla (Nadja Uhl) και τις πιο σημαντικές προσωπικότητες, που τον οδηγεί στο χείλος της τρέλας και οδηγεί ακόμη και στο Βερολίνο, όπου επισκέπτεται την κόρη του Mavie (Sarah Mahita).

Μια συνάντηση των πολιτισμών

verhoeven χρησιμοποιεί την κωμωδία για να αφήσει διαφορετικούς χαρακτήρες να συγκρουστούν. Ο Heinz και η Carla πιστεύουν ότι είναι ανεκτικοί, αλλά αγωνίζονται με τη σωστή έκφραση. Το σαλόνι σας, με σκονισμένα DVD, γίνεται το σύμβολο των δυσκολιών σας: "Έχουμε πραγματικά κάτι που δεν είναι παλιό και λευκό;" Ρωτάει απεγνωσμένα τον Heinz. Οι γονείς της κόρης Leni (Momo Beier), που είναι παθιασμένοι με την αλλαγή του κλίματος, αντιτίθενται σε αυτό. Ο Δρ Steinhofer βλέπει την ποικιλομορφία μόνο ως πηγή κέρδους, την οποία ο σύμβουλος διαχείρισης Lian Bell (Yun Huang) θέτει σε οργή.

Οι προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας

Η σύνθεση συμπληρώνεται από τον τεχνολογικό junkie älex (Elyas M'Barek), το οποίο εξασφαλίζει πρόσθετες εντάσεις με την καταναγκαστική αυτο-βελτιστοποίηση. Ο παππούς Georg (Friedrich von Thun) είναι επίσης εκεί, που δεν μπορεί να κάνει τίποτα με σύγχρονους όρους όπως η γλώσσα των φύλων. Η ταινία, η οποία διαρκεί σχεδόν δύο ώρες, φωτίζει τις δυσκολίες συνεργασίας και δεν παραμένει σε διαμάχη. Ο Verhoeven περιγράφει τον "παλιό, λευκό άνθρωπο" ως έννοια του αγώνα και ζητά να συζητήσει ανοιχτά και να είναι αυτοκριτική. Τελικά, μετά από πολλές παρεξηγήσεις, όλοι οι χαρακτήρες κάθονται μαζί στο τραπέζι και γελούν - επίσης για τον εαυτό τους.