Merz w szoku Milei: CDU na kursie kolizyjnym z pomysłami na reformy!

Merz w szoku Milei: CDU na kursie kolizyjnym z pomysłami na reformy!

Sensacja polityczna, która zadziwia grupę dyskusyjną! Friedrich Merz, lider CDU i kandydat na kanclerza, w chwili kryzysu nie boi się jasnych słów wobec jednego z najbardziej kontrowersyjnych umysłów politycznych naszych czasów: Javiera Milei. Prezydent Argentyny, znany ze swoich radykalnych reform, zapisał budżet Argentyny z powrotem czarnym atramentem i zmniejszył inflację, ale Merz jest temu przeciwny. Stanowczo sprzeciwia się zuchwałemu stwierdzeniu Christiana Lindnera o „zwiększeniu zasięgu” w Niemczech.

Merz idzie o krok dalej i zaskakuje swoją preferencją dla koalicji czarno-zielonych i ministra gospodarki Roberta Habecka. Niezwykłe igraszki, które w kręgach CDU witane są skinieniem głowy, bo rodzą krytyczne pytania: czy lider CDU stracił wolę do realnych, liberalnych reform? Merz chce się zadłużyć, a Milei wyciąga swój pogrążony w kryzysie stan z finansowej nędzy za pomocą żelaznych oszczędności. Ale gdzie jest znany zeznanie podatkowe na podkładce pod piwo? W talk show Merz wyraźnie ma trudności z oderwaniem się od rzekomego zielonego socjalizmu.

Przysięga ujawnienia dla CDU?

Dramat osiąga punkt kulminacyjny: nagła zmiana kursu i życzliwy pogląd na zielone strategie gospodarcze budzą wątpliwości co do ducha reform Merza. Niszczycielski portret, który ledwo pasuje do linii chrześcijańskiej partii konserwatywnej. Porównanie z Milei ujawnia teraz prawdziwą orientację polityczną Merza. Wydaje się, że nie interesuje go poczucie wolności, jakie reprezentuje Milei. Wyjątkowe wydarzenie, które sprawia, że ​​wezwanie FDP do wolności wydaje się blade. Nawet ostrożne żądanie Lindnera, aby Niemcy mogły uczyć się od Milei, wprawia lidera CDU w zdumienie.

Podczas gdy Lindner wzywa do „nieco większego przebiegu”, Merz produkuje kolejną polityczną bombę: mógłby sobie wyobrazić Habecka w roli przyszłego ministra gospodarki. Myśl, która niepokoi zarówno obywateli, jak i kolegów z partii. Porównanie w szczególności odnosi się do walki gospodarczej w Argentynie, gdzie ludzie sami odważają się dokonywać radykalnych cięć. Odejście przewodniczącego Merza sygnalizuje, że brakuje mu całkowitego zwrotu w stronę realnych reform, trucizny na problemy systemowe w Niemczech. Dla wielu kapitan CDU pozostaje kontynuatorem ruchu antywolnościowego. Kwestia prawdziwej siły reformatorskiej staje się kwestią centralną i powoduje niepokoje w partii.