Starnberg sluit 52 routes: besparingen of absurde beslissingen?
Starnberg sluit 52 paden voor de winterdienst om kosten te besparen. Een blik op absurde bezuinigingsmaatregelen en hun gevolgen.
Starnberg sluit 52 routes: besparingen of absurde beslissingen?
In Starnberg wordt de realiteit tot het uiterste doorgevoerd: 52 openbare paden zijn zes maanden lang gesloten om de kosten van de winterdienst te verlagen. De stad hoopt 60.000 euro te besparen – een bedrag dat overeenkomt met het weeksalaris van een gemiddelde vastgoedondernemer in Starnberg. Maar de berekening klopt niet! Kritische gemeenteraadsleden wijzen erop dat de stad eigenlijk maar 30.000 euro zou kunnen besparen na 25.000 euro aan barrièremateriaal en 10.000 euro aan het plaatsen van de barrières. Het resultaat? Een verlies van 5.000 euro! Is dat een negatieve groei?
De burgemeester spreekt van “drastische maatregelen”, maar zonder details te geven. Een volledige sluiting van de stad tot Pasen? Dit zou niet alleen besparen op de verwarmings- en verlichtingskosten, maar ook de regio beschermen tegen de winter. Misschien moet de Starnberger See uit voorzorg zelfs worden gezouten om toekomstige problemen te voorkomen. In tijden van krappe budgetten moet je creatief zijn, ook als dat betekent dat burgers nu te horen krijgen waar ze terecht kunnen.
Juridische achtergronden en absurde vergelijkingen
De juridische aspecten mogen niet worden verwaarloosd: de stad heeft een “verkeersveiligheidsplicht”. Je zou bijna kunnen denken dat de staat optreedt als kleuterjuf en burgers vertelt hoe ze zich moeten gedragen. In andere universiteitssteden wordt het geheel nog absurder: terwijl in Tübingen de bruggen worden verwarmd om fietsers tegen vallen te beschermen, wordt in Starnberg de persoonlijke verantwoordelijkheid van de burgers eenvoudigweg genegeerd. Als deze manier van denken in 1886 had bestaan, zou koning Ludwig niet zijn verdronken in de Starnberger See; de barrières zouden hem hebben tegengehouden!
De situatie in Starnberg laat zien hoe ver de absurditeiten van het dagelijks leven kunnen reiken. In plaats van pragmatische oplossingen wordt de stad gek gemaakt door bureaucratische maatregelen. Een drama dat je laat glimlachen en tegelijkertijd verbazen!