Τραμπ ή Χάρις: Ποιος είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ελβετία;

Τραμπ ή Χάρις: Ποιος είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ελβετία;

Εν μέσω των φορτισμένων συζητήσεων για τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα ήταν καλύτερος οικονομικά για την Ελβετία – ο Τραμπ ή ο Χάρις; Είναι εκπληκτικό ότι αυτές οι σκέψεις γίνονται ακόμη και όταν τα χαρακτηριστικά και η στάση ενός ανθρώπου όπως ο Τραμπ δεν μπορούν εύκολα να συγκριθούν με τις αξίες ενός πολιτικού όπως ο Χάρις. Η συζήτηση συνοδεύεται από έναν συγκλονιστικό τίτλο: «Sympathy for the Devil», εμπνευσμένο από ένα εμβληματικό τραγούδι των Rolling Stones και ένα νέο βιβλίο του Bruno Patino που εξερευνά τις σκοτεινές πλευρές της εξουσίας.

Ο Patino, ένας διάσημος επαγγελματίας των μέσων ενημέρωσης, υπογραμμίζει στο έργο του τη βάναυση κυριαρχία του Augusto Pinochet, του Χιλιανού δικτάτορα που ήρθε στην εξουσία μέσω στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1973. Υπό την τυραννική του ηγεσία, χιλιάδες άνθρωποι υπέστησαν αφάνταστες φρικαλεότητες. Τα βασανιστήρια και οι πολιτικές δολοφονίες ήταν κοινός τόπος. Ο Πατίνο περιγράφει τη δική του οδυνηρή συνάντηση με τον Πινοσέτ το 1992, όπου είδε την παγωμένη εμπιστοσύνη του δικτάτορα που δεν έδειξε μεταμέλεια για τις πράξεις του. «Οι Κινέζοι σκότωσαν πολύ περισσότερους ανθρώπους από το καθεστώς μου», ισχυρίστηκε ο Πινοσέτ, ενώ απέρριψε τους φρικτούς ομαδικούς τάφους ως «λιτότητα». Αυτές οι τρομακτικές αναμνήσεις εγείρουν ανησυχίες για το τρέχον πολιτικό τοπίο, όπου δικτάτορες όπως ο Μαδούρο και ο Πούτιν σκορπούν τον τρόμο.

Οι σκιές της δικτατορίας

Η ανησυχητική τάση για σχετικοποίηση του κακού γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη. Ενώ το κίνημα «Woke» ζητά περισσότερη ακεραιότητα και σεβασμό, πολλές εταιρείες στην Ελβετία φαίνεται να μην έχουν κανένα ενδοιασμό να υποστηρίξουν τον Τραμπ – παρά τα μαφιόζικα χαρακτηριστικά του και τους ισχυρισμούς εναντίον του. Πώς μπορεί αυτές οι εταιρείες που κάνουν δωρεές στην καμπάνια του να θεωρούνται «καλοί πολίτες»; Ο Τραμπ είναι ο άνθρωπος που ενορχήστρωσε την έφοδο στο Καπιτώλιο και εξακολουθεί να τον θαυμάζουν.

Μια πινελιά παρακμιακού οπορτουνισμού διαποτίζει την Ελβετία. Η εγκατάλειψη των ηθικών αξιών και η έλλειψη ακεραιότητας είναι ανησυχητικές. Είναι ένας επικίνδυνος δρόμος στον οποίο βαδίζουμε - χωρίς ξεκάθαρη ηθική πυξίδα, η κοινωνία θα το πληρώσει ακριβά. Το ερώτημα παραμένει: Πόσο ακόμα μπορούμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι προτού μας καλύψουν οι συνέπειες;