Trump ή Harris: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελβετία;

Trump ή Harris: Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ελβετία;

Chile, Land - Στη μέση των χρεωστικών συζητήσεων σχετικά με τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, το ερώτημα γίνεται δυνατά: ποιος θα ήταν καλύτερος για την Ελβετία-Τρούμπα ή τον Χάρις; Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτές οι σκέψεις γίνονται καθόλου, ενώ τα χαρακτηριστικά και η στάση ενός ανθρώπου όπως το Trump δεν μπορεί εύκολα να συγκριθεί με τις αξίες ενός πολιτικού όπως ο Harris. Η συζήτηση συνοδεύεται από έναν συγκλονιστικό τίτλο: "Συμπάθεια για τον διάβολο", εμπνευσμένο από ένα εικονικό τραγούδι από τους Rolling Stones και ένα νέο βιβλίο του Bruno Patino, το οποίο απευθύνεται στις σκοτεινές πλευρές της εξουσίας.

Ο Patino, ένας διάσημος επαγγελματίας των μέσων ενημέρωσης, φωτίζει τον βάναυσο κανόνα του Augusto Pinochet, της Χιλής δικτάτορας, ο οποίος ήρθε στην εξουσία το 1973. Τα βασανιστήρια και οι πολιτικές δολοφονίες ήταν η τάξη της ημέρας. Ο Patino περιγράφει τη δική του θρυμματιστική συνάντηση με τον Pinochet το 1992, όπου βίωσε την αυτοπεποίθηση του ICE -COLD του δικτάτορα, ο οποίος δεν έδειξε λύπη για τις πράξεις του. "Οι Κινέζοι σκότωσαν πολύ περισσότερους ανθρώπους από το καθεστώς μου", ισχυρίστηκε ο Pinochet, ενώ η αφαίρεση των τρομερών μαζικών τάφων ως "οικονομίας". Αυτές οι τρομακτικές αναμνήσεις προκαλούν ανησυχία για το σημερινό πολιτικό τοπίο, στο οποίο οι δικτάτορες όπως ο Maduro και ο Πούτιν διαδόθηκαν την αναπνοή της τρομοκρατίας.

Οι σκιές της δικτατορίας

Η ανησυχητική τάση να βάζουμε το κακό σε προοπτική γίνεται όλο και πιο σαφής. Ενώ το κίνημα "ξύπνησης" συμβαίνει για περισσότερη ακεραιότητα και σεβασμό, πολλές εταιρείες στην Ελβετία δεν φαίνεται να έχουν καμία ανησυχία για να υποστηρίξουν το Trump, τα χαρακτηριστικά της μαφίας και τους ισχυρισμούς που προκύπτουν εναντίον του. Πώς μπορεί να είναι ότι αυτές οι εταιρείες που δωρίζουν στην προεκλογική της εκστρατεία θεωρούνται "καλοί πολίτες"; Το Trump είναι ο άνθρωπος που διοργάνωσε την καταιγίδα στο Καπιτώλιο και εξακολουθεί να θαυμάζει.

Ένα άγγιγμα παρακμιακού οπορτουνισμού κινείται μέσω της Ελβετίας. Η αποχώρηση των ηθικών αξιών και η έλλειψη ακεραιότητας είναι ανησυχητικές. Είναι ένα επικίνδυνο μονοπάτι που βρισκόμαστε - χωρίς μια σαφή ηθική πυξίδα, η κοινωνία θα πρέπει να πληρώσει για αυτό. Το ερώτημα παραμένει: Πόσο καιρό μπορούμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι πριν από την κάλυψη των συνεπειών;