Εβδομάδες Φεστιβάλ Βιέννης: Σαγηνευτική παραγωγή της δίκης Pelicot

Εβδομάδες Φεστιβάλ Βιέννης: Σαγηνευτική παραγωγή της δίκης Pelicot

Ένα εξαιρετικό έργο παίχτηκε στον καθολικό ενοριακό ναό της Αγίας Ελισάβετ στη Βιέννη, σε σκηνοθεσία Milo Rau, το οποίο επικεντρώθηκε στη δικαστική υπόθεση εναντίον του καταδικασμένου σεξουαλικού δράστη Dominique Pelicot. Η παραγωγή, που έλαβε χώρα στις 19 Ιουνίου 2025, χωρίστηκε σε τρεις πράξεις και 48 κομμάτια και διήρκεσε πάνω από έξι ώρες. Μεγαλόφωνος Μικρή εφημερίδα Οι ηθοποιοί διάβασαν αρχεία και σχόλια για τις ακροάσεις του δικαστηρίου, ενώ μια οθόνη έδειχνε ένα κοντινό πλάνο του ατόμου που μιλούσε.

Ο Dominique Pelicot ναρκώνει τη γυναίκα του Gisèle για χρόνια και την βίασαν πολλοί άνδρες. Αυτή η τρομακτική υπόθεση ήρθε στο φως για πρώτη φορά το 2020 όταν η Pelicot προσπάθησε να κινηματογραφήσει γυναίκες σε ένα σούπερ μάρκετ. Κατά τη διάρκεια έρευνας, βρέθηκαν 20.000 βίντεο βιασμού που είχαν τεκμηριώσει ο Pelicot και τουλάχιστον 70 συνεργοί του. Σε βάρος του εκδόθηκε ετυμηγορία τον Δεκέμβριο του 2024, όπου καταδικάστηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, ενώ οι ποινές για τους συνεργούς που συλλέχθηκαν κυμαίνονται μεταξύ 3 και 15 ετών. ZDF Σήμερα.

Η δημόσια διαδικασία και τα αποτελέσματά της

Το θάρρος της Gisèle Pelicot να δημοσιοποιήσει την υπόθεση τράβηξε την παγκόσμια προσοχή στη δίκη. Αφιέρωσε τον αγώνα της κατά της σεξουαλικής βίας σε όλα τα άγνωστα θύματα. Η ίδια ανέφερε περίπου 200 επιθέσεις που είχε υποστεί. Η δίκη ολοκληρώθηκε με ξεκάθαρη ετυμηγορία και παραμένει το ενδεχόμενο προληπτικής κράτησης μετά τη φυλακή για την Pelicot. Οι ποινές για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους δεν είναι ακόμη νομικά δεσμευτικές καθώς ο δικηγόρος του πρώην συζύγου εξετάζει την έφεση.

Η παραγωγή στη Βιέννη, που πραγματοποιήθηκε σε ένα μινιμαλιστικό περιβάλλον με δύο μόνο τραπέζια και ένα αναλόγιο, ήταν πολύ διαφορετική από την ατμόσφαιρα ενός παραδοσιακού γηπέδου. Η ασθενώς ενισχυμένη ηχώ από την εκκλησία έδωσε στην παράσταση έναν ιερό χαρακτήρα και είχε σκοπό να τραβήξει το κοινό στο καταθλιπτικό θέμα. Με τις ενότητες που διαβάζονται σε πρώτο πρόσωπο, δόθηκε στο κομμάτι μια συγκλονιστική και προσωπική πινελιά.

Η τέχνη ως έκφραση και αντιπαράθεση με τη σεξουαλική βία

Η σύνδεση μεταξύ σεξουαλικότητας και τέχνης είναι λεπτή, όπως δείχνει η συζήτηση γύρω από το θέμα της σεξουαλικής βίας. Ιστορικά, καλλιτέχνες όπως η Artemisia Gentileschi, που ασχολήθηκαν με τη σεξουαλική βία στο έργο τους, έπρεπε να αντιμετωπίσουν τεράστιες προκλήσεις. Το πιο γνωστό της έργο, «Judith and Holofernes», θα μπορούσε να θεωρηθεί ως παράδειγμα υπέρβασης της απομόνωσης και συμβιβασμού με θύματα σεξουαλικής βίας. Ομοίως, σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως η Tracey Emin στοχάζονται σε προσωπικές εμπειρίες με σεξουαλική βία και ντροπή στη δουλειά τους, αναφέροντας αυτό Ιατρικό Περιοδικό.

Η συζήτηση για την αναπαράσταση της σεξουαλικής βίας στην τέχνη παραμένει επίκαιρη και προσφέρει χώρο προβληματισμού, τόσο για τους καλλιτέχνες όσο και για την κοινωνία. Το παράδειγμα της Gisèle Pelicot και η αυξανόμενη ευαισθητοποίηση του κοινού για το θέμα καθιστούν σαφές ότι η τέχνη δεν χρησιμεύει μόνο ως μέσο επεξεργασίας, αλλά και ως πλατφόρμα για να γίνουν ορατά τα σοβαρά εγκλήματα.

Η συνοπτική εκδοχή του έργου θα κάνει τη γαλλική πρεμιέρα της στο φεστιβάλ της Αβινιόν στις 18 Ιουλίου και υπόσχεται να συνεχίσει να φωτίζει τις συγκλονιστικές αλλά σημαντικές πτυχές της δίκης.