Horror, muzyka i kryzys małżeński: Kalkwerk” Chavriera na festiwalu!

Horror, muzyka i kryzys małżeński: Kalkwerk” Chavriera na festiwalu!

Od 5 czerwca 2025 roku Séverine Chavrier będzie można oglądać na festiwalu w Wiedniu ze swoją produkcją „Kalkwerk” Thomasa Bernharda. Spektakl ten ma ogromne znaczenie, gdyż jest pierwszą produkcją Chavriera w Austrii, choć z sukcesem pokazywano go już w Barcelonie w 2022 roku pod tytułem „Ils nous ont oubliés”. W swoim nowym podejściu do dzieła Chavrier łączy klaustrofobiczny horror i psychologiczne tortury z muzyką, filmami i śpiewem ptaków. Spektakl trwa prawie cztery godziny i ma formę muzycznego poematu o rozpadzie małżeństwa.

„Kalkwerk”, wydany w 1970 roku, opowiada o nierównej relacji pary w odizolowanym, sterylnym miejscu, które charakteryzuje się biało-czarną kolorystyką. Spektakl opisuje życie pana Konrada, człowieka, który marzy o wielkim eseju o słuchu, ale zawodzi w swojej rzeczywistości. Jego żona, główny bohater mający problemy z chodzeniem, jest wątła i kontekst jej życia powoduje, że pan Konrad jest niespokojny. Te międzyludzkie napięcia są intensywnie badane przez Chavriera, który wprowadza trzecią postać, pielęgniarkę, aby lepiej zilustrować przemoc przedstawioną w związku.

Elementy muzyczne i inspiracje

Spektakl Chavriera wykracza poza tradycyjny teatr i przeplata się z elementami muzycznymi. Swoją twórczość opisuje jako „organiczną całość”, porównywalną z koncepcją tematu i wariacji w muzyce. Zainspirowana reżyserami takimi jak Ingmar Bergman i Stanley Kubrick, Chavrier w swoim utworze pozwala, aby samo otoczenie stało się muzyką, na przykład poprzez wykorzystanie głosów z piwnicy i gipsowych paneli pełniących funkcję instrumentów perkusyjnych. Ten interfejs pomiędzy reprezentacją dźwiękową i wizualną ma bezpośrednio przemawiać do odbiorców i przenosić ich emocjonalnie.

Chavrier włączył do spektaklu także zdania Elfriede Jelinek, tworząc ciekawe powiązanie między dwoma ważnymi austriackimi autorami. Ten twórczy wybór przyczynia się do syntezy charakteru przedstawionej w produkcji Chavriera, odnosząc się do aspektów nadzoru i kontroli.

Osobisty związek z literaturą austriacką

Pomimo jej głębokiego związku z literaturą austriacką, jest to dla publiczności w Austrii pierwsza okazja, aby zetknąć się z dziełem Chavriera na żywo. W Szwajcarii podjęła już działania mające na celu przyciągnięcie do teatru młodej publiczności, a jej spektakl „Aria da Capo” łączy arie operowe z nowoczesnymi mediami, takimi jak filmy z telefonów komórkowych. To innowacyjne podejście sugeruje, że w przyszłości chce nadal rzucać wyzwanie odbiorcom za pomocą nowych form i treści.

Ciekawie jest zobaczyć, jak wiedeńska publiczność zareaguje na porywającą produkcję Chavriera. „Kalkwerk” oferuje nie tylko psychologiczną głębię i intensywność emocjonalną, ale także otwiera dyskurs na temat współczesnych problemów nadzoru i relacji międzyludzkich. Spektakl zapowiada się na niezapomniane przeżycie, skłaniające do refleksji i zmysłów.

Jednocześnie złożoność twórczości Bernharda pozostaje istotna ze względu na jej znaczenie dla sektora kultury. Sam Bernhard znany był z krytycznego podejścia do nagród i świata literackiego, co widać w wydanym pośmiertnie dziele „Moje nagrody”. Chavrier zgłębiając tematykę Bernharda, przypomina także o jego ambiwalentnym stosunku do sztuki i kultury.

Ogólnie rzecz biorąc, produkcja „Kalkwerk” obiecuje nie tylko głęboki wgląd w głąb ludzkiej psychiki, ale także ekscytujące badanie tożsamości kulturowej Austrii i roli sztuki w naszym społeczeństwie.