Waarom toeristeninformatiecentra tot de beste attracties van Azië behoren

Waarom toeristeninformatiecentra tot de beste attracties van Azië behoren

Veel reizigers associëren toeristische informatiecentra met kaarten en het vinden van het dichtstbijzijnde openbare toilet. Maar voor Tammy Mermelstein waren haar bezoeken aan deze informatiestands enkele van de hoogtepunten van haar recente vakantie naar Japan.

Voorbereidingen voor de reis naar Japan

De in Houston wonende moeder van twee kinderen was meer dan een jaar bezig met het plannen van de drie weken durende reis van haar gezin naar Japan. Hoewel ze een aantal bijzondere souvenirs meebracht, zoals stukjes stof van een kimono van een rommelmarkt, is het het boek vol postzegels dat ze verzamelde bij toeristeninformatiecentra en andere attracties waar ze bijzonder trots op is.

Een verandering in Europa

In sommige delen van Europa raken de toeristische informatiecentra geleidelijk aan verouderd. Parijs sloot in januari zijn laatste informatiecentrum, vlak naast de Eiffeltoren. Schotland heeft ook aangekondigd dat alle informatiecentra eind 2025 gesloten zullen zijn.

Toerismefunctionarissen in beide steden noemden sociale media en wijdverbreide toegang tot smartphones als redenen voor de sluitingen. Deze instellingen hanteren een ‘digital first’-model, gericht op platforms als Instagram en TikTok, aangevuld met speciale WhatsApp-kanalen voor reizigers met specifieke vragen.

Groei van informatiecentra in Azië

Terwijl sommige experts al voorspellen dat de persoonlijke assistentie in toeristische informatiecentra de doodsklok zal zijn, neemt het aantal informatiestands in Aziatische landen toe. Volgens Xiang Li, directeur van de School of Hotel and Tourism Management aan de Chinese Universiteit van Hong Kong, floreren deze centra vanwege de verschillende mentaliteit van reizigers in de regio. “Aziatische toeristen waarderen gestructureerde instructies en persoonlijke uitleg vaak”, legt hij uit. “Veel van deze reizigers hebben minder ervaring met internationale reizen en hebben taalbarrières, waardoor persoonlijke interacties en ondersteuning voor hen bijzonder belangrijk zijn.”

De rol van interactie

Zuid-Korea had in 2015 ongeveer 300 toeristeninformatiecentra; nu zijn dat er 638. Dat aantal is inclusief personeel dat ‘Moving Tourist Info Centers’ wordt genoemd en dat in drukke wijken als Myeongdong in Seoul staat om vragen te beantwoorden. Deze medewerkers dragen opvallende rode T-shirts en cowboyhoeden en spreken Chinees, Japans of Engels.

“Bezoekerscentra in Azië geven prioriteit aan interactie en service als hun belangrijkste aspecten om tegemoet te komen aan de behoeften van toeristen in een collectivistische cultuur”, zegt Xiang. “Europese bezoekerscentra richten zich daarentegen vooral op informatie en educatie om toeristen te bedienen in een context die individuele aandacht benadrukt.”

Japan en de postzegelcultuur

Japan opende tussen 2018 en 2024 250 nieuwe informatiecentra om in te spelen op het overtoerisme en in meerdere talen te voorzien in de behoeften van internationale reizigers. De regering heeft zich onlangs ten doel gesteld om tegen 2030 jaarlijks 60 miljoen toeristen te verwelkomen.

De toeristencentra in Japan zijn niet alleen informatiepunten, maar ook bezienswaardigheden op zich. Elk centrum heeft een unieke stempel die in het Japans “eki sutanpu” wordt genoemd. Reizigers die deze stempels in hun toeristenpaspoort verzamelen, bezoeken vaak specifiek de informatiestands, ook al hebben ze geen specifieke assistentie nodig. Deze postzegels zijn gratis souvenirs die de Japanse kunstcultuur eren, en zelfs reizende YouTubers en TikTokers vergelijken welke versie het mooiste of moeilijkst te vinden is.

De verzamelwoede en lokale gesprekken

Deze verzamelwaanzin staat in het Engels bekend als ‘stamp rallying’. De Thaise ondernemer Patrick Pakanan heeft de StampQuest-app oorspronkelijk opgericht voor zijn vrouw, die een gepassioneerd postzegelverzamelaar is. Pakanan bracht een deel van zijn jeugd door in Japan en spreekt vloeiend Japans, maar hij grijpt elke gelegenheid aan om een ​​toeristisch informatiecentrum binnen te gaan. “Het is een goede manier om een ​​gesprek te beginnen met de lokale bevolking om erachter te komen wat je kunt eten, wat hier populair is of welke winkels ze aanbevelen”, zegt hij.

Moeder Mermelstein is het daarmee eens. Hoewel ze de informatiecentra bezocht om postzegels te verzamelen en advies in te winnen, bracht haar familie daar evenveel tijd door als in een museum. In het ene centrum liet een medewerker haar dochters zien hoe ze hun naam in het Japans moesten schrijven, en in een ander centrum bracht een vrouw kimono's mee die de meisjes konden dragen en nam foto's van hen. Sommige centra hebben zelfs speciale speelplekken voor jonge kinderen.

Hoewel Pakanan zelf geen postzegels verzamelt, gaat hij telkens als hij een nieuw gebied in Japan ziet, meteen naar een informatiekantoor. "Waar je ook gaat duiken, je hebt een duikmeester nodig, toch? Nou, dit is de plaatselijke duikmeester."

Noot van de redactie:Gawon Bae en Chris Lau van CNN droegen bij aan de berichtgeving.