Dlaczego świat poniósł porażkę w walce z głodem

Dlaczego świat poniósł porażkę w walce z głodem

Doha, Katar – Dziewięć lat po ogłoszeniu przez ONZ 17 celów zrównoważonego rozwoju (SDG), które obejmują położenie kresu ubóstwu i głodowi, stajemy w obliczu alarmującej rzeczywistości: tylko w zeszłym roku prawie 750 milionów ludzi dotkniętych głodem – wzrost o około 152 miliony w porównaniu z 2019 r. Te niepokojące liczby podkreślają pilność światowych wysiłków na rzecz walki z głodem i ubóstwem.

Globalny Sojusz Przeciwko Głodowi i Ubóstwu

W listopadzie na szczycie G20 zainaugurowano Globalny sojusz na rzecz walki z głodem i ubóstwem, inicjatywę, której celem jest wyeliminowanie głodu i ubóstwa do 2030 r. – zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju. Wczesne zobowiązania Sojuszu, znane również jako Sprinty 2030, obejmują wsparcie 500 milionów ludzi za pośrednictwem programów transferów pieniężnych i zapewnienie pożywnych posiłków szkolnych 150 milionom dzieci.

Znaczenie walki z głodem i ubóstwem

Na Forum w Doha, corocznym zgromadzeniu światowych liderów polityki, a przedstawiciel wysokiej rangi programu, brazylijski Minister Rozwoju i Wsparcia Społecznego Wellington Dias, w sprawie pilności rozwiązania problemu głodu i ubóstwa oraz statusu Sojuszu od jego powstania.

Pytania i odpowiedzi z Wellingtonem Diasem

CNN: Dlaczego konieczne było utworzenie Globalnego Sojuszu Przeciwko Głodowi i Ubóstwu?

Zjeżdżalnie Wellingtona:W 2015 r. na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ świat osiągnął konsensus w sprawie Celów Zrównoważonego Rozwoju na rok 2030. Centralnym elementem było zaangażowanie społeczności globalnej na rzecz wyeliminowania ubóstwa i osiągnięcia zera głodu do 2030 r. Ponieśliśmy porażkę: ubóstwo, nędza i głód wzrosły.

Problemy te mają głębsze implikacje, niż nam się wydaje. Związek między kryzysami migracyjnymi a konfliktami często wzmacniają ubóstwo i głód. Zagrożenia dla demokracji są również ściśle powiązane z tymi problemami. Bogatsze kraje muszą pomóc krajom rozwijającym się kompleksowym pakietem sprawdzonych projektów. Obejmuje to plan narodowy oparty na wiedzy i wsparciu finansowym. Kraje rozwijające się muszą przygotować i wdrożyć własne plany, natomiast kraje rozwinięte muszą zapewnić wsparcie. Inicjatywa ta została przyjęta w Rio de Janeiro (na szczycie G20) i teraz stoimy przed wyzwaniem jej wdrożenia.

Aktualny stan realizacji

CNN: Jaki jest obecny stan realizacji?

WD:Współpracujemy za pośrednictwem bloków globalnych, takich jak Bank Światowy w Waszyngtonie i ONZ w Nowym Jorku, a także z instytucjami takimi jak UNDP (Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju) i FAO (Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa). Obecnie do tego sojuszu należy 86 krajów i 66 organizacji z oddziałami w Europie (Rzym, siedziba FAO), Ameryce Południowej (Brazylia), Afryce (Addis Abeba) i Azji (Bangkok). Rozważa się także region Zatoki Perskiej i Ligę Arabską.

Celem jest praca z planami krajowymi każdego kraju dostosowanymi do jego specyficznych potrzeb. Można uwzględnić obszary priorytetowe, takie jak transfery dochodów, programy dożywiania szkół, lokalne rolnictwo, szkolenie zawodowe i włączenie społeczne. Kraje, które są w stanie pomóc krajom biedniejszym, robią to zgodnie z tymi planami.

Dlaczego głód i bieda są często ignorowane

CNN: Dlaczego, Twoim zdaniem, w przeszłości nie zajęto się skutecznie problemem głodu i ubóstwa?

WD:Głód i ubóstwo to tematy, których często się unika – zwłaszcza przez osoby, których te problemy dotykają bezpośrednio. Wiele krajów borykających się z głodem i ubóstwem czuje się nieswojo, rozmawiając o tym. Wydarzenia takie jak Forum Doha są szczególnie cenne w rozwiązywaniu tego problemu. Potrzebujemy bardziej otwartej debaty i wymiany doświadczeń między krajami takimi jak Kolumbia, Brazylia i Mali, przy wsparciu organizacji ONZ, takich jak Światowy Program Żywnościowy.

Głód jest obowiązkiem wszystkich narodów i obywateli. W przeszłości głód był ściśle powiązany z niedoborami żywności. Dziś, w XXI wieku, świat produkuje więcej niż wystarczającą ilość żywności dla wszystkich. Oznacza to, że jeśli kraje będą współpracować, walczyć z marnotrawieniem żywności i współpracować z Globalnym Sojuszem na rzecz Walki z Głodem i Ubóstwem, możemy stworzyć lepszy świat do 2030 roku.