20 lat po tsunami: wspomnienia i żal w dolinie AHR

Anke Barteit z Ahrtala przeżył zarówno niszczycielskie tsunami z 2004 r. W Tajlandii, jak i katastrofę powodziową w dolinie AHR w 2021 r. Anke i jej partner Heinz szukali ochrony na górnym piętrze swojego hotelu plażowego podczas tsunami. Dzięki ich decyzji byli w stanie uciec z katastrofy i wysłać pierwsze wiadomości do domu zgodnie z tragedią.

Po powrocie do Niemiec Anke Barteit i jej partner przekazali pieniądze dla ofiar tsunami i pojechali do Phuket kilka miesięcy później, aby pomóc na miejscu. W 2021 r. Dolina AHR była nawiedzona katastrofą powodziową, w której jej mieszkanie zostało zalane. Była w stanie uratować się na pierwszym piętrze, ale nie pamięta, jak się tam dostała. Anke zapala się w kaplicy Lourdes w Bachem Candles, aby upamiętnić ofiarę tsunami, szczególnie w Drugie Boże Narodzenie, kiedy upamiętali tego, który nie przeżył tsunami, w tym ich partnera Heinza, który niedawno zmarł.

Śledź katastrofę powodziową w AHRTAL

Katastrofa powodziowa w 2021 r. Była częścią większego wzoru ekstremalnego pogody w Europie Zachodniej, co doprowadziło do najgorszych powodzi przez dziesięciolecia latem. Szacuje się, że w tym roku w Niemczech było 180 ofiar śmiertelnych, 700 obrażeń i 73 osób, które zaginęły. W regionie Ahrtal, znanym z uprawy wina i turystyki turystycznej, do 90 litrów deszczu na metr kwadratowy dziennie podczas powodzi. Szacuje się, że szkody ekonomiczne wyłącznie na podstawie uszkodzeń ubezpieczonych wynosi od 4,5 do 5,5 miliarda euro.

Powodzie w dolinie AHR i innych dotkniętych krajach, takich jak Austria, Belgia i Holandia, są uważane za wydarzenia, które występują raz na 500 lat lub mniej. Badania pokazują związek między ludzkimi zmianami klimatu a wzrostem powodzi. Prawdopodobieństwo takich ekstremalnych zdarzeń wzrosło o współczynnik 1,2 do 9 w porównaniu z klimatem przedindustrialnym. Długoterminowe konsekwencje katastrofy powodziowej doprowadziły do znacznego przesunięcia mieszkańców Ahrtal, wielu mieszka w awaryjnym zakwaterowaniu, przy czym około 150 osób nie ma dostępu do gazu i ogrzewania.

Populacja wyraża rozczarowanie reakcjami rządu na katastrofę, w szczególności w odniesieniu do ostrzeżeń i organizacji po kryzysie. Politycy obiecali podjąć środki przeciwko zmianom klimatu, podczas gdy pozostaje pytanie, czy najnowsze wydarzenia w Europie Zachodniej doprowadzą do ponownego przemyślenia polityki klimatycznej.

Aby uzyskać więcej informacji o Anke Bareteit i jej wspomnienia z katastrofy, patrz Swr Ziemia .