Onthoud in Klagenfurt: Memorial tegen racisme en geweld

Onthoud in Klagenfurt: Memorial tegen racisme en geweld

In Klagenfurt doet een monument met de verbinding van Oostenrijk met het Duitse Reich in 1938 denken aan een gebeurtenis die niet moet worden vergeten in de geschiedenis van het land. In haar nieuwe boek geeft de wetenschapper Nadja Danglmaier de voortdurende vormen van discriminatie en racisme aan, die vooral populair zijn in de tijd van vandaag. Vooral verontrustend is de toename van anti -semitische incidenten, die vaak verband houden met het onvermogen om de relatie tussen verleden en heden te herkennen.

De nacht van november Pogroms 86 jaar geleden is een vormend voorbeeld van de golf van geweld die Adolf Hitler heeft losgelaten tegen de Joodse bevolking in Duitsland en Oostenrijk. Joodse winkels en appartementen werden tijdens deze nachten ontheiligd en veel mensen ervoeren de vernietiging van hun eigendom en steden. Historici zoals Raphael Gross benadrukten dat deze pogroms de "eerste catastrofe voor de catastrofe" vertegenwoordigen omdat ze de systematische vervolging van de Joden hebben voorafgegaan.

Rellen in Klagenfurt en Villach

In de steden Klagenfurt en Villach resulteerden de pogroms in ernstige rellen. Het Joodse bedhuis in Platzgasse in Klagenfurt werd verwoest en de heilige tekst van de Tora, een centrale onderdeel van de Joodse religie, werd op straat verbrand. Nadja Danglmaier legt uit dat de lokale bevolking in deze tijden een platform heeft gevonden om hun vijandelijke emoties tegen Joden te leven.

In Villach zijn de sporen van dit gewelddadige verleden zichtbaar in de vorm van een monument dat de namen van de meer dan 300 nazi -slachtoffers telt. Tragisch genoeg werd dit monument echter onlangs voor de 15e keer gesloopt. De redenen zijn nog steeds onduidelijk of het vandalisme of ongelukkige omstandigheden zijn. De vernietiging van dit monument laat zien hoe respectloze mensen omgaan met geheugenwerk.

Een term die vaak wordt genoemd in de context van de pogroms is "pogrom". Hij beschrijft gewelddadige rellen tegen mensen die tot een bepaalde sociale of religieuze groep behoren. Dit laat zien hoe permeabel de limieten voor discriminatie en geweld in de loop der jaren zijn geweest. De naam "Reichskristallnacht" die door de nazi's wordt gebruikt, is een cynische trivialisatie van de jeugdige gewelddaden die die vreselijke nacht plaatsvonden.

Association doet denken aan Villach: moeten sensibilisatie inhalen

De vereniging doet denken aan Villach, dat achter het monument staat, het grote tekort in het onderzoeken van jongeren over de gebeurtenissen in het anti -semitische verleden bekritiseert. Alexandra Schmidt, een vertegenwoordiger van de vereniging, rapporteert over in totaal 14 gedocumenteerde incidenten waarbij jongeren verantwoordelijk konden worden gehouden voor de schade aan het monument. "Dit is zorgwekkend", zegt Schmidt.

Historicus en filmmaker Bule Czeitschner schrijft het gebrek aan empathie toe, dat bestaat uit de vervolging en discriminatie van joden en andere marginale groepen. Ondanks het feit dat politiek onderwijs deel uitmaakt van het curriculum, is er een gebrek aan een diep begrip van het verleden. Inzicht en empathie moet worden aangemoedigd om de fouten van de geschiedenis niet te herhalen.

De huidige situatie maakt duidelijk dat veel werk nodig is om het bewustzijn van de wreedheden van het nationale socialisme te vergroten. De nationale raadsvoorzitter Walter Rosenkranz werd ook geconfronteerd met verzet op vrijdag toen hij een krans wilde neerzetten toen de herinnering aan de novemberpogroms in Judenplatz in Wenen. Joodse demonstranten vormden een keten van mensen rond het monument en illustreerden dat respectvol geheugen essentieel is. "Degene die nazi's eert, wiens woord niets waard is!" was de duidelijke boodschap aan de rozenkrans, die het incident beschreef als "geweld".

Of het nu in Klagenfurt, Villach of Wenen is: de herinnering aan het verleden blijft essentieel om de leringen uit de geschiedenis te behouden en de waarden van tolerantie en respect in de toekomst te versterken. Deze onderwerpen moeten in toenemende mate verankerd worden in het onderwijs en het sociale discours om de herhaling van dergelijke tragedies te voorkomen. De geheugentekens en monumenten zijn niet alleen stille gedenktekens, maar ook levende herinneringen die opnieuw moeten worden geïnterpreteerd en steeds opnieuw worden besproken. Voor meer informatie, Zie de huidige rapportage op kaernten.orf.at .