Toekomst van bossen: hoe stormschade de herbebossing verandert

Toekomst van bossen: hoe stormschade de herbebossing verandert

In september 2024 raasde een catastrofale storm met een snelheid van meer dan 150 km/u door Oost-Stiermarken en liet een desolaat beeld achter: reusachtige bomen werden ontworteld en bossen verwoest! Talloze boseigenaren worden geconfronteerd met de uitdaging wat ze moeten doen na de verwoestende vernietiging van hun bossen. Luidruchtig ORF Stiermarken De opruimwerkzaamheden zijn al ver gevorderd, maar de vraag blijft: willen we echt nieuwe bomen planten? De Kamer van Landbouw heeft immers al aanbevolen om geschikte boomsoorten te selecteren die niet alleen klimaatbestendig zijn, maar ook de natuurlijke omgeving kunnen versterken.

Door bostypering kunnen experts gerichte suggesties doen voor boomsoorten die in de komende 80 tot 100 jaar zouden kunnen gedijen. Hardhout zoals eiken en kersen zijn erg populair, evenals coniferen zoals sparren en dennen. Toch is herbebossing een emotionele kwestie, vooral voor degenen die tientallen jaren hebben geïnvesteerd in de aanleg van hun bossen. Klement Moosbacher, een boseigenaar uit Hartberg, benadrukt dat hij ondanks de verwoesting betrokken is bij zijn erfgoed en graag nieuwe bomen wil planten. Maar niet iedereen is zo optimistisch; Sommigen overwegen om de natuur simpelweg weer op gang te laten komen en af ​​te zien van actieve herbebossing.

Preventieve maatregelen en selectie van boomsoorten

Hoe Hulp voor bossen Volgens rapporten kan regelmatig bosonderhoud toekomstige schade helpen voorkomen en zo de noodzaak voor herbebossing minimaliseren. Door de bovenste stand, dat wil zeggen de oudere generatie bomen, te stabiliseren en jonge bomen vroegtijdig te vestigen, kan de veerkracht van het bos aanzienlijk worden vergroot. Gemengde bossen zijn hier bijzonder voordelig omdat ze minder kwetsbaar zijn voor de uitdagingen van de klimaatverandering.

Het creëren van zogenaamde wijze poorten is een effectieve methode om jonge bomen een beschermde ruimte te bieden om zich te ontwikkelen, terwijl tegelijkertijd de overbevolking van wild wordt verminderd. Om het bos te beschermen en mogelijke herbebossing in de toekomst mogelijk te maken, moeten boseigenaren tijdig actie ondernemen. Het voorbeeld van Klement Moosbacher en het advies van de boswachters zouden voor veel boseigenaren een leidraad kunnen zijn in deze moeilijke tijd.