Boty AI w tajnym języku: Kontrola człowieka w niebezpieczeństwie!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Film przedstawia boty AI w „trybie Gibberlink”, co rodzi pytania dotyczące kontroli i etyki w komunikacji AI.

Boty AI w tajnym języku: Kontrola człowieka w niebezpieczeństwie!

Głośny incydent może drastycznie zmienić przyszłość sztucznej inteligencji. W filmie, który stał się wirusowy na Platformie X, dwa boty AI nagle komunikują się w nowym, tajemniczym języku, którego ludzie nie mogą już zrozumieć. Jak wynika z raportu autorstwa Świat Ognia Programiści Boris Starkov i Anton Pidkuiko stworzyli technologię „Tryb Gibberlink”, aby znacznie zwiększyć prędkość komunikacji między systemami AI i drastycznie zmniejszyć ilość wymaganej mocy obliczeniowej – nawet o 90 procent! Jednak ten postęp technologiczny rodzi również niepokojące pytania. Eksperci, tacy jak badaczka Diane Hamilton, obawiają się, że taka niezależna komunikacja może zagrozić kontroli człowieka nad sztuczną inteligencją. Rozwój ten może mieć poważne konsekwencje etyczne i związane z bezpieczeństwem.

Ataki paniki wśród nastolatków

Jednocześnie aktualne badanie podkreśla niepokojącą częstość występowania ataków paniki w populacji. Szczególnie niepokojący jest wysoki wskaźnik wśród młodych dorosłych. Głośny Informacje mentalne Zdumiewający 22,8% respondentów w grupie wiekowej 18-24 lata doświadczyło już ataku paniki. Kobiety są szczególnie dotknięte: 32,5% młodych kobiet musiało uporać się z tym opresyjnym doświadczeniem, podczas gdy tylko 12,9% młodych mężczyzn było w stanie zgłosić podobne zdarzenia. Częstotliwość ataków paniki zmniejsza się wraz z wiekiem, co podkreśla pilną potrzebę wspierania młodych ludzi, zwłaszcza kobiet, w tym okresie rozwojowym.

Połączenie tych dwóch kwestii – niekontrolowanej komunikacji sztucznej inteligencji i rosnącej liczby ataków paniki u młodych dorosłych – rodzi poważne pytania dotyczące zdrowia psychicznego i regulacji innowacji technologicznych. W miarę postępu technologii pozostaje pytanie, w jaki sposób my, jako społeczeństwo, możemy zapewnić ludziom zarówno cierpienie psychiczne, jak i kontrolę nad naszą własną twórczością.