Jezuici rezygnują z miejsca pielgrzymkowego Hostein – co to oznacza dla pielgrzymów?

Jezuici rezygnują z miejsca pielgrzymkowego Hostein – co to oznacza dla pielgrzymów?

Jezuici rezygnują ze swojego tradycyjnego miejsca pielgrzymkowego Svaty Hostyn (Hostein) w północno-wschodnich Morawach, aby bardziej skoncentrować swoje zasoby na miastach uniwersyteckich: Pradze, Brnie i Ołomuńcu. Ten krok wynika z instrukcji globalnego Przełożonego Generalnego Arturo Sosy, który podczas swojej zeszłorocznej wizyty zalecił wycofanie się z jednego z dwóch zarządzanych miejsc pielgrzymkowych. Prowincjał jezuicki Petr Pradka potwierdził, że wiosną tego roku ostatecznie podjęto decyzję o rezygnacji z Hosteina w celu wzmocnienia duszpasterstwa pielgrzymkowego w Velehradzie, znanym na całym świecie ośrodku kultu Cyryla i Metodego. W Hosteinie nabożeństwa i rekolekcje sprawuje obecnie siedmiu jezuitów, które zgodnie z zapowiedziami archidiecezji w nadchodzącym sezonie pielgrzymkowym od 2025 roku przejmie je zespół z archidiecezji ołomunieckiej.

Przegląd historii jezuitów w Republice Czeskiej

Jezuici mają 450-letnią historię w Czechach, która wiąże się z ich przybyciem w 1556 roku. Pierwotnie rozpoczęli działalność w Czechach na zaproszenie cesarza i szlachty katolickiej, zajmując się rekatolicyzacją kraju po wojnach husyckich. Historyk Ivana Cornejová podkreśla, że ​​zainteresowanie tą rocznicą wynika także z faktu, że w tym roku przypada 450. rocznica śmierci założyciela zakonu Ignacego Loyoli i 500. rocznica urodzin jego powiernika Franciszka Ksawerego. Na cześć tych wydarzeń odbyły się liczne wydarzenia, takie jak duża wystawa w praskim Clementinum i międzynarodowa konferencja Bohemia Jesuitica, które podkreśliły znaczenie i dziedzictwo zakonu. Ten powrót do historii jezuitów jest szczególnie ważny, gdyż postrzeganie zakonu w czasach komunizmu było często negatywne.

Pomimo wyzwań, z jakimi musieli się zmierzyć na przestrzeni swojej historii w Czechach, takich jak odrzucenie, a nawet przemoc ze strony ludności, jezuici odegrali znaczącą rolę w krajobrazie edukacyjnym i rozwoju kulturalnym Republiki Czeskiej. Ich wpływ rozciągał się nie tylko na edukację religijną, ale także na usługi społeczne i integrację ze społeczeństwem czeskim. Decyzja o opuszczeniu Hostein oznacza koniec kolejnego rozdziału w jego długiej i złożonej historii, gdy jezuici skupiają się na nowych wyzwaniach w ośrodkach miejskich.