Ouders van hetzelfde geslacht: vechten voor rechten en erkenning!

Ouders van hetzelfde geslacht: vechten voor rechten en erkenning!

De zwangerschap zou voor Melanie (37) en haar vrouw (35) een tijd vol verwachting moeten zijn, maar in plaats van een ongestoorde voorbereiding ontdekten ze dat koppels van hetzelfde geslacht in Oostenrijk nog steeds benadeeld worden. Vooral bij het aanvragen van de zogenaamde ‘papamaand’ kwamen ze voor onaangename verrassingen te staan. De “Vadermaand” is een onbetaald verlof van één maand voor nieuwe vaders of tweede ouders, dat geldt na de geboorte van het kind. Terwijl heteroseksuele paren vaak gemakkelijk bevestiging krijgen, bleven Melanie en haar vrouw lange tijd in het ongewisse over hun verzoek, totdat ze er uiteindelijk van het Oostenrijkse ziekteverzekeringsfonds (ÖGK) achter kwamen dat uitbetaling van de ‘familietijdbonus’ mogelijk was, meldt VOL.AT.

Melanie en haar vrouw waren al met talloze hindernissen geconfronteerd toen ze probeerden kinderen te krijgen. Bij kunstmatige inseminatie moesten ze alle kosten privé betalen, terwijl heterokoppels vaak staatssteun krijgen. Melanie had ook een notarieel contract nodig om zich financieel aan het kind te kunnen binden - een vereiste die geen gevolgen zou hebben voor heteroseksuele mannen. Deze ongelijke behandeling werpt een schaduw over het toch al emotioneel uitdagende proces van ouderschap, zoals ze beschrijft. Volgens de nieuwe wettelijke regeling voor het volledig toekennen van ouderschapsverlofperioden aan de duur van dienstafhankelijke rechten sinds 1 augustus 2019, kunnen paren van hetzelfde geslacht ook aanspraak maken op de ‘vadermaand’ en andere voordelen, zoals arbeidsrecht-majoros.at gerapporteerd. De regeling is van toepassing op geboorten vanaf 1 september 2019 en bepaalt dat ouders ongeacht geslacht recht hebben op deze rechten, zolang aan de vereisten wordt voldaan.

Hoewel de goedkeuring van ‘papamaand’ een lichtpuntje is voor Melanie, blijft het gevoel van onzekerheid en discriminatie bestaan. “LGBTQI+-kwesties worden politiek uitgebuit”, zegt ze, en benadrukt dat zichtbaarheid en acceptatie in de samenleving nog steeds ver achterblijven bij wat nodig is. Hun ervaringen en de voortdurende strijd voor gelijkheid laten zien dat, ondanks de juridische vooruitgang, de weg naar volledige gelijkheid nog lang niet voorbij is en dat men moet vechten voor rechten die anderen als vanzelfsprekend beschouwen.