Η μυστική αλληλογραφία μεταξύ Bachmann και Böll αποκαλύπτει!

Η μυστική αλληλογραφία μεταξύ Bachmann και Böll αποκαλύπτει!

Niendorf, Deutschland - Η δημοσίευση της αλληλογραφίας μεταξύ του Ingeborg Bachmann και του Heinrich Böll διεγείρει και πάλι το λογοτεχνικό τοπίο. Η μπάντα, που εκδόθηκε από τον Renate Langer, φωτίζει την ειδική φιλία και διάλογο των δύο σημαντικών συγγραφέων που συναντήθηκαν τον Μάιο του 1952 κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης της ομάδας 47 στο Niendorf στη Βαλτική Θάλασσα. Στον πρόλογό του, ο Hans Höller περιγράφει την αλληλογραφία ως ένα είδος αποφυγής προσωπικών συγκρούσεων, η οποία ήταν απαραίτητη και για τους δύο συγγραφείς να διατηρήσουν την αυτοεκτίμησή τους και να κυριαρχήσουν τις προκλήσεις των λογοτεχνικών επιχειρήσεων. Και οι δύο συγγραφείς, παγιδευμένοι με τις δικές τους ανησυχίες, συζητούν το ερώτημα "Τι κάνουμε από τη ζωή μας;" Στα 122 κομμάτια αλληλογραφίας τους - 58 γράμματα από το Bachmann και 64 από τον Böll.

Η πρώτη επιστολή από το Bachmann στο Böll, το οποίο γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1952, είναι μια απάντηση σε μια χαμένη επιστολή από τον Böll. Σε αυτήν την αλληλογραφία, όχι μόνο η αμοιβαία εκτίμηση γίνεται σαφής, αλλά και η υπαρξιακή αβεβαιότητα που αισθάνονται και οι δύο συγγραφείς. Ο Böll, ο οποίος ήταν εννέα ετών μεγαλύτερος, έπρεπε να ασχοληθεί με οικογενειακές και οικονομικές ανησυχίες, ενώ ο Bachmann προσπαθούσε για ανεξαρτησία παρά τα ταλέντα της. Χωρίς να ανταποκρίνεται σε ιδιωτικές αποκαλύψεις ή ποιολογικές συζητήσεις, η αλληλογραφία εξακολουθεί να φωτίζει βαθιά θέματα που διαμορφώνουν τη ζωή και το έργο και των δύο συγγραφέων.

Μια λογοτεχνική φιλία τεκμηριωμένη

Αν και η φιλία μεταξύ Bachmann και Böll είναι λιγότερο γνωστή από τις αντίστοιχες σχέσεις τους με άλλα λογοτεχνικά μεγέθη, τα γράμματα τους καταγράφουν ένα πολύτιμο μέρος της λογοτεχνικής τους ανάπτυξης. Στις βιογραφίες και των δύο συγγραφέων, το άλλο συνήθως αναφέρεται μόνο στο πέρασμα, έτσι ώστε αυτή η αλληλογραφία να θεωρείται μια σπάνια και αξίζει να διαβάσετε την πηγή έρευνας και κατανόησης. Η δημοσίευση της αλληλογραφίας προσφέρει επίσης μια εικόνα για τις προσωπικές σκέψεις των δύο συγγραφέων, μακριά από τις πιο γνωστές υποθέσεις και φιλίες με άλλους, όπως ο Max Frisch, ο Paul Celan ή ο Hans Magnus Enzensberger.

Η τελευταία επιστολή του Böll που περιέχεται στον τόμο, μια πρόσκληση σε διάσκεψη τον Ιούλιο του 1972, σηματοδότησε μια σημαντική στροφή στην αλληλογραφία. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 17 Οκτωβρίου 1973, ο Böll έλαβε τα νέα του θανάτου του Bachmann. Ο πόνος και η ευαισθησία που εκφράζει ο Böll στο νεκρολογία του για το "der Spiegel" είναι επίσης μέρος της νέας μπάντας και απεικονίζουν τη βαθιά σχέση μεταξύ αυτών των δύο εξαιρετικών προσωπικοτήτων της γερμανικής λογοτεχνίας. Αυτός ο νεκρολογία κλείνει το χάσμα μεταξύ φιλίας και απώλειας και στρογγυλοποιεί την τεκμηρίωση μιας μοναδικής λογοτεχνικής σχέσης.

Εκτός από τα γράμματα των Bachmann και Böll, ο λογοτεχνικός κόσμος αναφέρεται επίσης σε άλλα σημαντικά έργα. Το πρόσφατα δημοσιευμένο κείμενο "A Place for Coincidences" από τον Bachmann, που περιγράφεται ως ένα από τα πιο τολμηρά και πειραματικά του και η δημοσίευση για το περίβλημα του Hugo Balls Dada δείχνει την ποικιλομορφία του λογοτεχνικού λόγου της γερμανικής γλώσσας και τη συνεχιζόμενη συνάφεια των Bachmanns και Böll στο πλαίσιο αυτό.

Η επεξεργασία και η δημοσίευση αυτών των επιστολών όχι μόνο υπογραμμίζει τη φιλία μεταξύ Bachmann και Böll, αλλά και την πολυπλοκότητα των καλλιτεχνικών και υπαρξιακών προκλήσεων τους, και οι δύο από τις οποίες τελικά συνδυάζονται μεταξύ τους.