Richard Dindo: In de voetsporen van de kleine rebellen in Zwitserland

Richard Dindo: In de voetsporen van de kleine rebellen in Zwitserland

Zürich, Schweiz - Met diep verdriet heeft de filmwereld kennis genomen van de dood van de Zwitserse regisseur Richard Dindo, die wordt beschouwd als een belangrijke vertegenwoordiger van de nieuwe Zwitserse Film. Dindo, geboren in Zürich in 1944, laat een indrukwekkende erfenis van documentaire films achter die niet alleen het denken vermaken maar ook stimuleren. Zijn film "The Shooting of the National Traitor Ernst S." (1975), die Zwitserland en zijn rol in de Tweede Wereldoorlog kritisch onderzoekt. Dit werk twijfelde aan het zelfbewustzijn van Switzerland en leidde tot gewelddadige controverse, omdat de Federal Council het als manipulatief beschreef en weigerde hem de toegekende kwaliteitspremie te betalen, zoals de SRF meldde .

Dindo overwint de grenzen van films en associatiekunst met politieke betrokkenheid. Geïnspireerd door de 68-beweging wijdde hij zich vaak aan de onderwerpen van onrecht en weerstand in zijn werk, inclusief portretten van beroemde revolutionaire en zogenaamde "kleine rebellen". Zijn film "Dani, Michi, Renato & Max" (1987) vertelt het tragische verhaal van vier jonge activisten die vochten voor een autonoom jeugdcentrum en tragisch stierven. De kleine rebellen waren net zo belangrijk voor Dindo als de grote cijfers van het verhaal, wat de Kleiting .

een leven voor geheugen

Zijn films zijn van politieke en historische aard, vaak vereisen ze reflectie op sociale conventies. "De kunst van het vertellen van verhalen, de geheugenfilosofie, de schoonheid van taal" waren altijd belangrijk, daarom zag hij zichzelf als een documentaire en niet alleen als regisseur speelfilm. Zijn werk wordt nog steeds als een belangrijk werk beschouwd voor het kritische onderzoek van de Zwitserse identiteit. De erfenis van Dindo zal het werk van onderwerpen zoals verraad en wat zullen zijn.