De weg naar kennis: hoe het antropoceen ons verhaal opnieuw definieert

De weg naar kennis: hoe het antropoceen ons verhaal opnieuw definieert

Donetsk, Ukraine - De aankomende tentoonstelling "Sooviet Anthropocene 1933" laat zien hoe onderwerpen zoals genocide en eco -sides interlock. Deze formatieve kunsttentoonstelling, die zich bezighoudt met de erfenis van collectief trauma en de effecten van kolonialisme, wordt geleid door de kunstenaar Lia Dostliieva, die werd geboren in Donetsk, Oekraïne. De opening zal plaatsvinden in de Knowledge Works City als onderdeel van het Art/Science Festival "Irritation" op 30 januari 2025. Gebaseerd op de publicatie "Trilobites of Donetsk Basin", die in 1933 verscheen, richt de tentoonstelling zich op de verschrikkelijke effecten van de hongersnoden die worden veroorzaakt door de Sovjets in Oekraïne, die miljoenen levende levenden. DostLieva is 2024 CEC Artslink International Fellow en heeft haar werken al laten zien in belangrijke Europese instellingen, waaronder het Oekraïense paviljoen aan de 60e Biënnale in Venetië.

Anthropoceen -debat en hun historische classificatie

De term "antropoceen" wordt in de huidige discussie beschouwd als een complex argument tussen menselijk bestaan en natuurlijke processen. Een nieuwe analyse van het Anthropoceen-debat belicht hoe de scheiding tussen de menselijke en niet-menselijke geschiedenis is ontworpen als een antwoord op de ontdekking van geologische diepte sinds de verkenningstijden van historici en filosofen. Deze ontdekking, die mensen als een centrale historische acteur vraagt en tegelijkertijd de aarde als veranderlijk en waardevol beschouwt, illustreert de historische en filosofische uitdagingen die combineren met het begrip van geschiedenis en tijd. De indrukken van Europese verlichting, voornamelijk bekeken geschiedenis vanuit een antropocentrisch perspectief, weerspiegelt in de huidige discoursen en eis herpositionering van de mens in de perceptie van zijn rol binnen een groter ecologisch kader, zoals steglich.de duidelijk getoond.

Hoewel de tentoonstelling van Lia Dostliieva een bewust bewustzijn heeft van de tragische effecten van menselijk handelen, vereist het antropoceen-debat een eigentijdse herevaluatie van de historische tijd en de rol van de mens binnen deze verhalen. Gezien de wereldwijde ecologische uitdagingen wordt het duidelijk dat de verplaatsing van de geschiedenis naar de diepten van de tijd niet alleen een wetenschappelijk, maar ook een cultureel herontwerp vereist dat de aard van de mensheid en de relatie met de aarde herdefinieert. Het is daarom van essentieel belang om deze discours te contours om een beter begrip te ontwikkelen van de wederzijdse effecten van menselijke en niet-menselijke invloeden op onze planeet, zoals Bielefeld. nu beschrijft.