Tiny Houses: Η ψευδαίσθηση μιας διέξοδος από τη στεγαστική κρίση;

Tiny Houses: Η ψευδαίσθηση μιας διέξοδος από τη στεγαστική κρίση;

Το κίνημα του μικροσκοπικού σπιτιού, το οποίο γίνεται όλο και πιο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια, έχει δεχθεί κριτική. Ο αρχιτέκτονας Daniel Fuhrhop σχολιάζει σε άρθρο του vienna.at επικρίνει την ιδέα να δούμε τα μικρά σπίτια ως λύση στο στεγαστικό πρόβλημα. Περιγράφει το κίνημα ως «κοινωνική αποστροφή» και «πλύση ματιών» που αποσπά την προσοχή από τα μεγαλύτερα, δομικά προβλήματα. Ο Fuhrhop υποστηρίζει ότι η εστίαση στην ατομική προθυμία για θυσίες ωθεί τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στο παρασκήνιο.

Αυτό που συχνά παραβλέπεται στη συζήτηση για τα μικροσκοπικά σπίτια είναι ότι ο μέσος χώρος διαβίωσης ανά άτομο στη Γερμανία έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες παρά την αύξηση των ενοικίων. Αντί να παρουσιάζει λύσεις, ο Fuhrhop επικρίνει το γεγονός ότι τα μίνι σπίτια είναι πιο πιθανό να βρεθούν σε εκθέσεις σχεδιασμού παρά σε ακίνητα. Αυτή η τάση δεν θα μπορούσε πραγματικά να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη κοινωνικά δεινά επειδή δεν αντιμετωπίζει την κατανομή των κατοικιών.

Η ιστορία του κινήματος των μικροσκοπικών σπιτιών

Η ιδέα των μικροσκοπικών σπιτιών ξεκίνησε ως αντίδραση στην οικονομική κρίση του 2007 και στη σχετική στεγαστική κρίση. Σύμφωνα με άρθρο του ιακωβίνος Η ιδέα κέρδισε μεγαλύτερη δημοτικότητα το 2015. Ένα μικροσκοπικό σπίτι έχει μέγεθος μεταξύ 9 και 37 m² και επομένως είναι σημαντικά μικρότερο από το μέσο όρο ζωής στις ΗΠΑ, που ήταν περίπου 240 m² το 2014. Η τάση έχει προωθηθεί ως πιθανή λύση για την έλλειψη στέγης και τα προβλήματα στις αστικές περιοχές.

Εκτός από την ψυχολογική ψευδαίσθηση των Τέσσερις Οίκοι, το κίνημα έχει επίσης ιστορικές ρίζες που εκτείνονται στα έργα του Lloyd Kahn και της Sarah Susanka. Ωστόσο, η πραγματική ενεργειακή απόδοση των μικροσκοπικών σπιτιών είναι αμφιλεγόμενη. Οι επικριτές επισημαίνουν ότι εναλλακτικές μορφές στέγασης, όπως καλά ανακαινισμένα παλιά κτίρια, θα μπορούσαν να είναι πιο βιώσιμες. Το νομικό καθεστώς θεωρείται επίσης προβληματικό, καθώς τα μικροσκοπικά σπίτια ταξινομούνται νομικά ως τροχόσπιτα σε πολλές χώρες και επομένως οι επιλογές στάθμευσης τους είναι περιορισμένες.

Κριτική και προκλήσεις

Αν και η κινητικότητα των μικροσκοπικών σπιτιών υπόσχεται πολλά πλεονεκτήματα, είναι επίσης ένας κίνδυνος. Οι ιδιοκτήτες μπορούν να βρεθούν σε μια επισφαλή κατάσταση λόγω της συνεχούς αλλαγής των τοποθεσιών και της σχετικής ευαισθησίας σε μετατόπιση. Στο Ντένβερ, ακτιβιστές είδαν πρόσφατα την αποσυναρμολόγηση ενός μικροσκοπικού οικισμού από την αστυνομία.

Αμφισβητείται επίσης το επιχείρημα ότι τα μικροσκοπικά σπίτια καλύπτουν τις ανάγκες των οικογενειών με χαμηλό εισόδημα και των αστέγων. Πάνω από 216.000 οικογένειες ήταν άστεγες στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2014, ενώ περισσότερα από 17,4 εκατομμύρια σπίτια ήταν ακατοίκητα. Ο Fuhrhop τονίζει ότι η βελτίωση των υφιστάμενων κατευθυντήριων γραμμών για την κατασκευή και η έξυπνη χρήση των υφιστάμενων περιοχών είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική καταπολέμηση της έλλειψης στέγης.

Προοπτική και μέλλον

Αν και το κίνημα Tiny House έχει πυροδοτήσει μια συγκεκριμένη τάση και προσέλκυσε ανθρώπους που αγωνίζονται για μια μινιμαλιστική ζωή, το ερώτημα παραμένει αν είναι πραγματικά μια λύση στις μεγάλες προκλήσεις στην αγορά κατοικίας. Η εστίαση δεν πρέπει να είναι μόνο στη μείωση του ζωτικού χώρου, αλλά μάλλον στη δίκαιη κατανομή και τη βιώσιμη δημιουργία ζωτικού χώρου, είναι το κεντρικό μήνυμα του Fuhrhop στον περιεκτικό λόγο για τη στέγαση και την κοινωνική έκφραση. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η συζήτηση καθώς η ζήτηση για στέγαση στις αστικές περιοχές συνεχίζει να αυξάνεται.