Verdriet en humor: bisschop Kohlgraf en cabaretier Reichow in gesprek

Verdriet en humor: bisschop Kohlgraf en cabaretier Reichow in gesprek

Tijdens een ontroerende gebeurtenis die de grenzen tussen humor en verdriet vervaagde, deelden cabaretier Lars Reichow en bisschop Kohlgraf hun persoonlijke ervaringen met verlies. Reichow, die tevens ambassadeur is voor een club, sprak openlijk over het pijnlijke verlies van zijn moeder. "En plotseling belt niemand meer terug. En er is nog steeds iets dat ik tegen haar wilde zeggen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk", bekende hij. Kohlgraf, die ook rouwt om zijn moeder, herinnerde zich haar rolmodelfunctie: “Mijn moeder kon loslaten.” Beide mannen lieten zien hoe diep verdriet het leven beïnvloedt en hoe belangrijk het is om erover te praten.

De rol van de kerk bij het omgaan met rouw was een ander centraal thema. Kohlgraf benadrukte dat de kerk niet het alleenrecht heeft om met verdriet om te gaan, maar hij kreeg zelf veel steun in moeilijke tijden. "De kapelaan van onze parochie merkte dit op. In plaats van lang met mij te praten, kreeg hij eerst curryworst en friet. Dat was precies het juiste in deze situatie", herinnert hij zich. Deze praktische gebaren kunnen vaak meer troost bieden dan lange gesprekken.

Inzichten in rouw

Moderator Meuren vroeg Kohlgraf naar zijn bezoeken aan begraafplaatsen tijdens zijn vakantie. Kohlgraf legde uit dat hij vaak de namen op de graven bestudeert en zich afvraagt ​​hoe mensen op deze plaatsen leefden. Reichow uitte zijn zorgen over de graven van kinderen en de onbegrijpelijkheid van vroegtijdige dood: “Er is geen verklaring voor.” Kohlgraf herinnerde zich een tiener die hij moest begraven, wiens woorden hem vóór zijn dood diep hadden geraakt.

Reichow benadrukte het belang van de kerk voor de samenleving: "De kerk is een belangrijk fundament. Waar het verdwijnt, gaat iets onherroepelijk verloren." Ondanks zijn cabaretkritiek op kerkelijke figuren riep hij Kohlgraf op om meer humor in de kerk te brengen om zo meer mensen te bereiken. “Als ik aan iemand denk die overleden is en dan moet lachen om iets dat ik samen met deze persoon heb meegemaakt”, legt Reichow uit, is dat een manier om met verdriet om te gaan.

Het evenement maakte deel uit van de serie ‘Tod.Endlich.Leben’, die zich richt op mensen die zich willen bezighouden met het onderwerp dood en verdriet. De toegang was gratis en er werden donaties ingezameld voor het rouwwerk van de vereniging.