Paarden zegenen in St. Stefan: traditie ontmoet geloof op Stephanitag

Op 26 december wordt niet alleen Saint Stephanus gevierd in de lagere Gailtal, maar ook een eeuwenlange traditie wordt in leven gehouden: de Stefaniritt. Veel paardeneigenaren verhuizen op deze dag naar de plaatselijke parochiekerk met hun dieren om een speciale zegen te ontvangen. Deze traditie heeft zijn oorsprong in de gewoonte om de paarden te zegenen die in het verleden van groot belang waren in de zouthandel. Zoals orf carärnten , zijn de paarden voor de verhuurders die door Europa zijn verhuisd met hun zout en anderen onontwikkeld.

De focus ligt niet alleen op de paarden, maar ook op de gewoonten rond het leger van de zoutboeren. Historicus Heidi Rogy legde uit dat de Scanders altijd oneerlijke middelen gebruikten om succesvol te zijn in de handelsbusiness. De zouthandel, die Grauenau in 1376 naar de stad steeg, werd gekenmerkt door belangrijke handelsstraten, zoals de Gouden Climb. Deze routes leidden door belangrijke handelscentra en voedden de uitwisseling tussen Beieren en Bohemen. Vandaag de Guldenstraße In grafenau nog steeds van deze historische connecties.

Tradities van zouthandel

Het paard zegent vandaag wordt geassocieerd met het verlangen naar geluk en gezondheid voor de dieren. De aangepaste zorgzorg, die in veel gemeenschappen in Carinthia kan worden waargenomen, is een echo over het belang van het paard in het leven van de nuttige zoutboeren. Op Stefanitag vullen de eigenaren hun dieren met het gewijde zout om ze te behouden van ongeluk, zoals Rogy uitlegde. Deze festiviteiten doen denken aan een tijd waarin de zouthandel niet alleen het leven van veel mensen vormde, maar ook nauw verbonden was met de identiteit van de regio.