Pokolenie Z w kryzysie: Tak student walczy z problemem pieniędzy!

Pokolenie Z w kryzysie: Tak student walczy z problemem pieniędzy!

Wilma Schneider, 22-letnia studentka z Monachium, już na studiach zmaga się z finansowymi wyzwaniami życia, a także pracuje jako sprzątaczka. Po siedmiu godzinach ciężkiej pracy, z brudnymi włosami i rozmazanym makijażem, opowiada o swojej codzienności i trudnościach, jakie się z nią pojawiają. Jej miesięczny budżet na pokój wynosi 650 euro za zaledwie 11 metrów kwadratowych we wspólnym mieszkaniu, w którym mieszka z dwójką przyjaciół. Całkowity czynsz wynosi 2000 euro za 60 metrów kwadratowych, co jej zdaniem jest w miarę akceptowalne dla Monachium, choć liczy też na wsparcie rodziców. „To po prostu za mało. Dlatego teraz sprzątam” – mówi, z humorem traktując stres związany z sytuacją finansową.

Pokolenie Z w centrum uwagi

Wilma czuje się obciążona uprzedzeniami dotyczącymi jej pokolenia. Pokoleniu Z często zarzuca się lenistwo i brak etyki pracy. „Myślę, że jesteśmy zaszczyceni możliwością wykonywania kreatywnych zawodów” – podkreśla. Jest na trzecim semestrze studiów z zakresu projektowania komunikacji i jest świadoma wyzwań z tym związanych. „Możemy studiować to, co kochamy, ale nie zawsze jest to łatwe” – wyjaśnia. Dla nich debaty na temat równości płci, zwłaszcza zakazu płci wprowadzonego przez premiera Bawarii Markusa Södera, są kolejnym sygnałem, że wiele z ich kluczowych kwestii jest ignorowanych. „Mam wrażenie, że my i ważne dla nas kwestie spowalniamy” – stwierdziła Wilma, która z niepokojem śledzi rozwój wydarzeń w polityce.

W kontekście ich doświadczenia zawodowego w branży modowej wynagrodzenie krawców, które wynosi średnio około 2410 euro brutto miesięcznie, nie jest do końca postrzegane jako różowe. Podczas gdy młodzi profesjonaliści muszą spodziewać się zarobków prawie 1980 euro, doświadczeni krawcy mogą zarobić nawet ponad 4300 euro, co podkreśla presję finansową Wilmy. Odzwierciedla to fakt, że wielu studentów wykonujących zawody kreatywne często nie osiąga średnich zarobków, co zwiększa potrzebę pracy w niepełnym wymiarze godzin, aby utrzymać standard życia. „To wszystko jest częścią gry, biorę to takim, jakie jest” – podsumowała Wilma.