Rusland creëert zijn eigen boodschapper: staatscontrole en censuur nemen toe!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Rusland ontwikkelt een staatsboodschapper voor veilige burgercommunicatie. Doel: Integratie van overheidsdiensten en onderwijs.

Russland entwickelt einen staatlichen Messenger zur sicheren Bürgerkommunikation. Ziel: Integration staatlicher Services und Bildung.
Rusland ontwikkelt een staatsboodschapper voor veilige burgercommunicatie. Doel: Integratie van overheidsdiensten en onderwijs.

Rusland creëert zijn eigen boodschapper: staatscontrole en censuur nemen toe!

Het Russische parlement, de Staatsdoema, heeft onlangs een wet aangenomen die voorziet in de oprichting van een door de staat gecontroleerde boodschapper. Het doel van deze stap is om veilige communicatie tussen burgers en staats- en stadsautoriteiten te garanderen. Deze ontwikkeling komt op een moment dat Rusland zijn controle over het internet aanzienlijk heeft verscherpt, vooral sinds het begin van de oorlog in Oekraïne. De nieuwe messenger is bedoeld om functies te bieden die het dagelijks leven van gebruikers vereenvoudigen door verschillende overheidsdiensten te integreren.

De geplande messenger maakt onder meer leeftijdsbevestiging bij de kassa van supermarkten en het inchecken bij hotels mogelijk zonder dat papieren documenten hoeven te worden overgelegd. Andere functies die in de software moeten worden geïntegreerd, zijn onder meer de elektronische handtekening en een ID-functie, die een naadloze interactie met autoriteiten belooft. Het doel is ook om het online onderwijsaanbod te integreren, wat de toegang tot door de overheid gefinancierd onderwijs gemakkelijker zou kunnen maken. De overheid zal bepalen welke ontwikkelaar de software zal maken, waarbij sociaal netwerk VK volgens berichten in de media als een potentiële aanbieder wordt beschouwd. VK staat echter onder controle van aan de staat gelieerde bedrijven, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid over de onafhankelijkheid en veiligheid van het platform, zoals n-tv.de meldt.

Internetcensuur en -controle

Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne heeft Rusland de censuur op internet drastisch aangescherpt. Westerse en onafhankelijke aanbieders worden vaak geblokkeerd of aan strenge beperkingen onderworpen, waarbij de officiële rechtvaardiging gericht is op ‘het belasteren van de Russische strijdkrachten’. De toenemende controle over online communicatie wordt ondersteund door Russische functionarissen die hun zorgen uiten over het gebruik van internationale boodschappers zoals WhatsApp, Facebook of Signal. Vanuit het perspectief van de overheid vormen deze platforms potentiële risico's voor de nationale veiligheid.

Naast de bovengenoemde toezichtmaatregelen zijn de mediawetten in Rusland over het algemeen ook strenger geworden. De rechten en vrijheden van burgers, met name op het gebied van de verspreiding van informatie, zijn ernstig beperkt, waardoor veel media van de oppositie gedwongen zijn naar het buitenland te vluchten of helemaal te stoppen met rapporteren. De lange geschiedenis van internetcensuur in Rusland wordt benadrukt in verschillende analyses die wijzen op de voortdurende acties van de regering gericht op het onderdrukken van kritische stemmen. Verdere details zijn te vinden in de verklaringen van computerwoche.de.

Door onder invloed van de regering zijn eigen boodschapper te creëren, wil Rusland niet alleen de controle over digitale communicatie consolideren, maar ook burgers een instrument bieden dat de toegang tot overheidsdiensten schijnbaar zou vergemakkelijken. Of dit zal leiden tot een samenleving waarin burgers daadwerkelijk kunnen profiteren van dit aanbod, of dat het vooral een surveillance-instrument zal blijven, valt nog te bezien.

Samenvattend is de nieuwe messenger een nieuwe stap in de digitale strategie van de Russische regering, die parallel wordt geïmplementeerd met de toenemende censuur en surveillance in de digitale wereld. De integratie van deze technologieën zou zowel potentiële voordelen voor gebruikers kunnen opleveren als de risico's van een grotere controle van de overheid op de communicatie.