Βιέννη στην κρίση: Τα κοινωνικά οφέλη κρατούν εξαρτώμενα από τους πολίτες!

Η Βιέννη είναι το επίκεντρο της κοινωνικής συζήτησης! Οι πρόσφατες δηλώσεις του Winfried Göschl, διευθύνων σύμβουλος της AMS Vienna Landes, έκαναν πρωτοσέλιδα. Σύμφωνα με το Göschl, το ελάχιστο Βιεννέζοι προσελκύει ανθρώπους και οδηγεί στο γεγονός ότι πολλοί ζουν ανάλογα με την εξάρτησή τους αντί να συμμετέχουν ενεργά στην αγορά εργασίας. "Όποιος πηγαίνει στη δουλειά συχνά δεν έχει πλέον στο πορτοφόλι από κάποιον που λαμβάνει ελάχιστη ασφάλεια - αυτό είναι μια απαράδεκτη κατάσταση", παραπονιέται ο Hannes Taborsky Local Council. Η αξιολόγηση αυτή υποστηρίζεται από τον συνάδελφό του Caroline Hungerländer, εκπρόσωπο ενσωμάτωσης για το Λαϊκό Κόμμα της Βιέννης. Ζητεί την ελάχιστη ασφάλεια ως εφαλτήριο για την αγορά εργασίας και όχι ως μόνιμη εναλλακτική λύση για την αμειβόμενη απασχόληση.

Η πολιτική, ειδικά η κυβέρνηση της πόλης Red-Pink, ενθαρρύνεται να διορθώσει αυτά τα παράπονα. Οι χώρες του Taborsky και της πείνας απαιτούν την προσαρμογή των κοινωνικών παροχών στα πρότυπα των γειτονικών ομοσπονδιακών κρατών. Η καταπληκτική της ελάχιστης ασφάλειας για τις οικογένειες ειδικότερα θα πρέπει να μεταρρυθμιστεί- ένα μοντέλο που ήδη εφαρμόζεται στην άνω και την κατώτερη Αυστρία. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις δεν πρέπει μόνο να μειώσουν την εξάρτηση από τα κοινωνικά οφέλη, αλλά και να δημιουργήσουν κίνητρα για την ολοκλήρωση και την εργασία.

Πληροφορίες φόντου για ελάχιστη ασφάλεια

Η ελάχιστη ασφάλεια στη Βιέννη είναι 1.209,01 ευρώ για μεμονωμένους ή μεμονωμένους γονείς, ενώ οι ενήλικες που ζουν σε μια κοινότητα με άλλους ανθρώπους λαμβάνουν μόνο 846,31 ευρώ. Τα παιδιά υποστηρίζονται με 326,44 ευρώ. Ο υπολογισμός αυτής της υπηρεσίας εξαρτάται από το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία όλων των ανθρώπων που ζουν στο νοικοκυριό. Με αυτόν τον τρόπο, πρέπει επίσης να ανταμειφθεί η κατάρτιση και η ενεργός συνεργασία σε μαθήματα ή σχέσεις απασχόλησης, όπως wien.gv.at . Στο μέλλον, το ποσό των κοινωνικών παροχών στη Βιέννη θα πρέπει να σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων και κανείς δεν παρακινεί να βασιστεί στην κυβερνητική υποστήριξη.