Debuut van wereldformaat: première van Asmik Grigorian en haar ontroerende Norma!

Debuut van wereldformaat: première van Asmik Grigorian en haar ontroerende Norma!

Op 16 februari 2025 zullen de wereldberoemde zangers Asmik Grigorian en Aigul Akhmetshina in het Theater an der Wien zijn om hun debuut te maken in Bellini's opera “Norma”. Met grote spanning wordt uitgekeken naar de première, vooral omdat Asmik Grigorian deze rol zingt voor haar overleden moeder, de sopraan Irena Milkevičiūtė. Deze connectie met haar moeder, een ongelooflijk getalenteerde Norma, maakt het komende evenement heel speciaal voor Grigorian. Volgens een interview met de “Krone” benadrukt Grigorian hoe groot de emotionele druk op haar is als twee tolken dezelfde rol vervullen in dezelfde stad.

Uitdagingen en emoties op het podium

Zoals Aigul Akhmetshina opmerkt in de rol van Adalgisa, is ‘Norma’ een heel andere ervaring dan alles wat ze eerder heeft gezongen. De uitdaging komt niet alleen voort uit de zang, maar vooral uit de emotionele diepgang van de personages. Grigorian zelf wordt vaak herinnerd aan haar jeugd en herinneringen aan haar moeder, vooral wanneer ze de dramatische scènes met een mes repeteert. In een gesprek met de ‘Kurier’ suggereert ze hoe haar persoonlijke geschiedenis en onzekerheden haar blijven motiveren om uitdagingen aan te gaan, waarbij ze opmerkt dat ze vaak het gevoel heeft dat ze moet vechten voor haar prestaties.

Akhmetshina beschrijft Adalgisa als een naïef, onschuldig meisje dat verwikkeld raakt in een conflict, terwijl Grigorian de facetten van liefde en gevaar verkent in de rol van Norma. Beide zangers, die veeleisende rollen beheersen, brengen een mengeling van wanhoop en emotie in hun optredens, waardoor de première aanstaande zaterdag een onvergetelijke ervaring wordt. Deze productie, waarin het verhaal zich afspeelt in de jaren vijftig of zestig, zou de kijkers kunnen meenemen naar een verweven wereld van emmerromantiek en dramatische conflicten die de diepmenselijke emoties van de opera onderstrepen.

De nervositeit die zowel Grigorian als Achmetshina voelen is duidelijk, maar ze uiten ook hun diepe dankbaarheid dat ze dit uitdagende werk mogen doen. In een moment van bezinning geeft Grigorian toe dat het soms overweldigend is om de verwachtingen en druk van zo’n vooraanstaande familietraditie in de opera mee te nemen, terwijl Achmetshina ervan overtuigd is dat elke uitvoering altijd een stap vooruit is.