Manuela Tomić: Από την αποτυχία στο success story στη δημοσιογραφία!

Manuela Tomić: Από την αποτυχία στο success story στη δημοσιογραφία!

Η Manuela Tomić, μια 22χρονη επίδοξη δημοσιογράφος, περιγράφει τις εμπειρίες της κατά τη διάρκεια ενός διαμορφωτικού «δημοσιογραφικού ταξιδιού» στο βιβλίο της «Zehnfingermärchen. Kleine Prose». Σε αυτή την ιστορία περιγράφει ένα ταξίδι στο Σεράγεβο, όπου ήθελε να εργαστεί υπό την καθοδήγηση ενός έμπειρου Γερμανού δημοσιογράφου. Ωστόσο, αυτό το ταξίδι αποδείχθηκε δύσκολο. Ο Τόμιτς έπρεπε να προετοιμαστεί για συνεντεύξεις στο αεροπλάνο και προέτρεψε τον έμπειρο συνάδελφό του να μην χάσει χρόνο. Μετά την προσγείωση, αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα, μεταξύ των οποίων φορούσε ακατάλληλα ρούχα για να παρακολουθήσει ισλαμικά σχολεία και δυσκολία στη μετάφραση. Αυτές οι εμπειρίες την οδήγησαν τελικά στο να ξεσπάσει σε κλάματα μπροστά στη δημοσιογράφο όταν ένας Γερμανικός Ποιμενικός που γαβγίζει την τρόμαξε. Μετά από λίγες μόνο μέρες αρρώστησε και η πτήση της επιστροφής ολοκληρώθηκε με την απογοητευτική εκτίμηση της δημοσιογράφου ότι ήταν ακατάλληλη για τη δουλειά της ξένης ανταποκρίτριας. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Τόμιτς δεν έγραψε ούτε μια έκθεση και έκτοτε δεν έχει επισκεφτεί ξανά το Σεράγεβο.

Η ιστορία της ίδιας της Τόμιτς διαμορφώνεται από τις εμπειρίες της ως πρόσφυγας: γεννήθηκε στο Σεράγεβο το 1988 και κατέφυγε με την οικογένειά της στη νότια Καρινθία κατά τη διάρκεια του Γιουγκοσλαβικού πολέμου. Ένα αίσθημα αποξένωσης και οι συναισθηματικές πληγές του πολέμου διαμόρφωσαν την παιδική της ηλικία όταν η οικογένειά της βρήκε ένα νέο σπίτι σε μια μικρή πόλη κοντά στο Völkermarkt. Η μητέρα της βρήκε δουλειά σε μια πιτσαρία και ο πατέρας της έγινε οδηγός φορτηγού. Αυτή η βιογραφία την επηρέασε τόσο στη συγγραφή όσο και στη δημοσιογραφική της ταυτότητα. Στο έργο της, η Τόμιτς αναλογίζεται τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Δεν ήθελε να ασχοληθεί με θέματα ταμπλόιντ δημοσιογραφίας ή μουσικού ρεπορτάζ γιατί δεν ήθελε να την εκλαμβάνουν ως «ξένη ποσόστωση». Αυτό οδήγησε σε μια αποστροφή προς το θέμα της μετανάστευσης και στο αίσθημα του εξαναγκασμού σε ορισμένους ρόλους.

Προσωπικές στήλες και λογοτεχνική δημοσιογραφία

Ως συντάκτης στην εβδομαδιαία εφημερίδα FURCHE και συγγραφέας στη Βιέννη, ο Τόμιτς δημοσίευσε πολλές στήλες στη λογοτεχνική δημοσιογραφία με τον τίτλο «mozaik». Αυτές οι στήλες αφηγούνται περίεργες και προσωπικές εμπειρίες μεταξύ Βοσνίας, Καρινθίας και Βιέννης. Με αυτοειρωνεία και χιούμορ, φωτίζει τους παραλογισμούς της ζωής και αποτυπώνει αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια. Ένα εντυπωσιακό απόσπασμα από το «Zehnfingermärchen» περιγράφει τις αναμνήσεις της παραμονής Χριστουγέννων και την αναμονή του πατέρα της στον υποσταθμό στο Obersielach.

Η συγγραφέας έχει πλέον φτάσει στο σημείο να μην μπορεί πλέον να αποσυρθεί από τη συζήτηση για τη μετανάστευση. Παρά την προηγούμενη απόφασή της να μην γράψει για αυτά τα θέματα, τώρα σκέφτεται κριτικά την ευθύνη των δημοσιογράφων στο ρεπορτάζ για τις μειονότητες. Έχει βρει ειρήνη με την καταγωγή της και δεν βλέπει πλέον το γράψιμο για τη μετανάστευση ως ένδειξη αποτυχίας, αλλά ως μέρος της δημοσιογραφικής της ταυτότητας.

Στις 27 Ιουνίου 2025 στις 6 μ.μ., η Manuela Tomić θα μοιραστεί τις απόψεις και τις ιστορίες της με τους ενδιαφερόμενους ακροατές σε μια εκδήλωση στη Βιβλιοθήκη Eberstein, με συντονιστή τον Sebastian Grayer. Αυτή η εκδήλωση υπόσχεται να προσφέρει πληροφορίες για την πολύπλοκη ιστορία της μετανάστευσης και τις προκλήσεις του δημοσιογραφικού έργου.