Καπιταλισμός: Πώς η κοινωνική ανισότητα απελευθερώνει νέες συγκρούσεις

Καπιταλισμός: Πώς η κοινωνική ανισότητα απελευθερώνει νέες συγκρούσεις

Στις 5 Δεκεμβρίου 2024, η κοινωνιολόγος του Γκέτινγκεν Marliese Weißmann σχολίασε τις αυξανόμενες διαφορές πλούτου και εισοδήματος στην κοινωνία. Σε ένα podcast από την Αυστριακή Καθολική Κοινωνική Ακαδημία, εξήγησε ότι μια θεμελιώδης κριτική στον καπιταλισμό δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί στον πληθυσμό. Παρατηρεί αυτό το φαινόμενο όχι μόνο μεταξύ των πλουσίων, αλλά και σε άλλες εισοδηματικές ομάδες. «Υπάρχει λίγη κριτική στον καπιταλισμό», τόνισε. Αυτό είναι εκπληκτικό, ειδικά δεδομένου ότι πάνω από το 50 τοις εκατό του πλούτου κληρονομείται ή χαρίζεται ενώ το κοινωνικό χάσμα συνεχίζει να διευρύνεται kathpress.at αναφέρθηκε. Παρά τις επικριτικές φωνές, όπως η πρωτοβουλία πολιτών «Tax the Rich», που θέλει να φορολογήσει μεγάλα περιουσιακά στοιχεία στην ΕΕ, δεν υπήρξαν μέτρα για την κινητοποίηση του πληθυσμού.

Ένα κεντρικό θέμα στην έρευνα του Weißmann είναι η επίδραση της οικογενειακής προέλευσης στον πλούτο μεταξύ των γενεών. Για τη μελέτη, πραγματοποιήθηκαν ποιοτικές συνεντεύξεις με άτομα από πλούσιες οικογένειες, με πολλούς ερωτηθέντες να δείχνουν αναστολές στο να μιλήσουν ανοιχτά για τον πλούτο τους. Οι λόγοι για αυτό είναι τόσο ανησυχίες για την ασφάλεια όσο και η επίγνωση της πιθανότητας πρόκλησης φθόνου από άλλους. Στις παρατηρήσεις της, η Weißmann εξηγεί επίσης ότι η θρησκεία δεν παίζει σημαντικό ρόλο όσον αφορά το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης. Αυτό φαίνεται, μεταξύ άλλων, από το γεγονός ότι ορισμένοι από τους ερωτηθέντες συμμετέχουν σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, αλλά όχι από βαθιά θρησκευτικότητα, αλλά μάλλον από κοινωνική δέσμευση, όπως έκανε η ίδια. diss-duisburg.de σκιαγραφημένος.

Στο επίκεντρο οι δεξιές σχολές σκέψης

Μια άλλη πτυχή που τονίζεται στις τρέχουσες συζητήσεις για τις πολιτικές ιδεολογίες και το σωστό είναι η τυπολογία που χρησιμοποιεί ο Karlheinz Weißmann στο έργο του «Ποιος έχει δίκιο;» προτείνει. Διακρίνει μεταξύ διαφόρων δεξιών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένων των λαϊκιστικών, των βεριστών και των αρχών. Αυτές οι αναλύσεις συμπίπτουν εν μέρει με τις παρατηρήσεις του Weißmann σχετικά με την έλλειψη αποτελεσματικής κριτικής στον καπιταλισμό, καθώς η δεξιά οικογένεια σκέψης χαρακτηρίζεται συχνά από την έγκριση των υφιστάμενων συνθηκών.

Συνολικά, υπάρχει μια περίπλοκη αλληλεπίδραση κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών που επηρεάζει τόσο την αποδοχή του καπιταλισμού όσο και την ποικιλομορφία των πολιτικών ρευμάτων. Η ανάγκη για κριτική εξέταση αυτών των θεμάτων παραμένει ουσιαστική προκειμένου να κατανοήσουμε τη δυναμική της κοινωνικής αλλαγής.