Achter de schermen: MRI-wachttijd in Opper-Oostenrijk onthuld!
Een 65-jarige vrouw uit Opper-Oostenrijk kampt met lange MRI-wachttijden en bekritiseert de tweeledige geneeskunde in het gezondheidszorgsysteem.

Achter de schermen: MRI-wachttijd in Opper-Oostenrijk onthuld!
De situatie in het Oostenrijkse gezondheidszorgsysteem wordt steeds kritieker, vooral als het gaat om wachttijden voor medische onderzoeken. In Opper-Oostenrijk hoefde een 65-jarige gepensioneerde met ernstige rugpijn pas na drie maanden een MRI-afspraak te krijgen. Haar huisarts gaf opdracht tot een onderzoek van de lumbale wervelkolom om de oorzaak van de pijn vast te stellen. Om de lange wachttijd te vermijden, besloot ze 258 euro te betalen voor een eerdere afspraak in een ziekenhuis in Linz, die ze slechts twee dagen na haar aanvraag ontving. Deze kosten vormen voor veel patiënten een aanzienlijke financiële last, die niet iedereen zich op regelmatige basis kan veroorloven, zoals de vrouw zelf opmerkte.
Andreas Stangl, voorzitter van de AK-Opper-Oostenrijk, uitte scherpe kritiek op de lange wachttijden en riep op tot meer transparantie over de gemiddelde wachttijden op de websites van ziekenhuizen. Het probleem beperkt zich echter niet alleen tot Opper-Oostenrijk, maar treft het hele land. Volgens een rapport van Die Presse wachten patiënten in Wenen met acute pijn vaak minstens zes weken op een MRI-afspraak, zelfs als een onmiddellijk onderzoek medisch noodzakelijk is. De reden voor deze lange wachttijden is grotendeels te wijten aan het onvoldoende aantal beschikbare MRI-machines, waarvan het aantal de afgelopen tien jaar niet is toegenomen.
Tweeklassengeneeskunde in de gezondheidszorg
Het Oostenrijkse ziekteverzekeringsfonds (ÖGK) heeft de situatie verklaard als gevolg van een te gemakkelijke toewijzing door artsen en onvoldoende gebruik van de MRI-machines in de ziekenhuizen. Een MRI kost doorgaans ongeveer 250 euro, maar veel patiënten kunnen deze dienst alleen als keuzedienst betalen. In veel gevallen profiteren particuliere patiënten van snellere afspraken dan patiënten uit de wettelijke ziektekostenverzekering, wat de voortdurende discussie over medische structuren met twee klassen verder aanwakkert. Deze ongelijkheid wordt door velen gezien als een weerspiegeling van een ernstige en groeiende kloof in het gezondheidszorgsysteem, die rijke patiënten bevoordeelt.
Uit een analyse van de huidige trends blijkt ook dat het aantal oudere patiënten toeneemt, terwijl het aantal wettelijke ziektekostenverzekeraars blijft stagneren. Hoewel het aantal keuzeartsen, d.w.z. artsen die privé factureren, toeneemt, zijn er geen betrouwbare gegevens over de impact op de algemene patiëntenzorg. Het aandeel van de uitgaven van de regionale ziektekostenverzekeraars aan electieve artsen is gestegen van 4,6% in 2008 naar 6,4% in 2018, terwijl tegelijkertijd het aantal wettelijke ziektekostenartsen op verschillende vakgebieden afneemt.
Hervormingen en uitbreidingsmogelijkheden
Als onderdeel van de hervormingsmaatregelen op het gebied van de gezondheidszorg die op 1 januari 2024 van kracht zijn geworden, is de regering van plan om 100 extra contractposities te creëren op specifieke specialistische gebieden. Tot nu toe zijn er echter slechts 67 van deze vacatures geadverteerd en zijn er momenteel slechts 12 in gebruik. De noodzaak om de wettelijke gezondheidszorg uit te breiden, vooral in de eerstelijnszorg, wordt urgent geacht. Het doel van deze hervormingen is het garanderen van hoogwaardige medische zorg op de lange termijn voor alle patiënten, zonder dat dit extra kosten met zich meebrengt.
Over het geheel genomen moet nog worden opgemerkt dat het probleem van wachttijden en ongelijke behandeling in het gezondheidszorgsysteem een alomvattende analyse en dringende maatregelen vereist om de kwaliteit van de zorg voor alle patiënten in Oostenrijk te garanderen. 5min.at rapporteert over de uitdagingen in Opper-Oostenrijk, tijdens De pers toont de verstrekkende problemen in Wenen. Ook geanalyseerd awblog.at de oorzaken van het toenemende gebruik van electieve artsen en de daarmee samenhangende uitdagingen in het gezondheidszorgsysteem.