Premiera dokumentów o zamku Hartheim: Pamięć pamięci

Premiera dokumentów o zamku Hartheim: Pamięć pamięci

Alkoven, Österreich - 28 marca 2025 r. Dokument „Schloss Hartheim-the Nazi Mordanstalt” reżysera Thomasa Hackla i premiery Martiny Hechenberger obchodzone na ORF III. Dokumentacja ta oświetla ponure dziedzictwo zamku Hartheima, największej instytucji eutanazji w Rzeszy Niemieckiej, która znajduje się w Alkoven w górnej części Austrii. Hackl, urodzony w pobliżu, ma osobisty związek z tym historycznym miejscem. Historie sąsiadów i krewnych są sprawcą, a ofiary są centralnymi elementami filmu, które odnoszą się do brutalnych wydarzeń w latach 1940–1944.

W dokumencie sąsiad Gabriele Hofer-Stelzhammer wyraża, że ​​co roku obserwuje odwiedzających obóz koncentracyjny Mauthausen. Wizyty te są częścią pamięci ofiar, których znaczenie zostało nieco osłabione w szczególności przez przekształcenie zamku na mieszkanie socjalne w społeczności. Olga Stoiber pamięta straszne sceny, w tym krzyki ludzi i wizerunek dziewczyny w pięknej sukience, która została złapana w zamku Hartheim.

okrucieństwa w hartheim

Zamek Hartheim został przekształcony w instytucję eutanazji wiosną 1940 r. W ramach „akcji T4”. Konwersja nastąpiła pod kierunkiem Rudolfa Lonauera, lekarza z Linz, który prowadził zakład zabijania. Georg Renno był jego zastępcą i jest cytowany w dokumentacji, z brakiem wglądu w szok do popełnionych czynów. Pierwszymi ofiarami tego obiektu byli byli mieszkańcy, którzy wcześniej tam byli. Morderstwa w komorze gazowej rozpoczęły się w maju 1940 r.

W ramach tajnego programu eutanazji około 30 000 osób zostało zamordowanych w HARTHEIM w latach 1940–1944. Ofiarami były głównie osoby z niepełnosprawnością fizyczną i intelektualną, a także chorobami psychicznymi pochodzącymi z różnych placówek opieki i instytucji psychiatrycznych. Nawet więźniowie z obozami koncentracyjnymi, takimi jak Mauthausen-Gusen, zostali przywiezieni do Hartheim, aby tam zagazić.

Dziedzictwo zamku hartheim

Dokumentacja Hackl i Hechenberger łączy osobiste historie z bieżącymi wynikami badań w instytucji eutanazji. Podejścia te powinny pomóc w lepszym przyjęciu „smutnego spadkobiercy” od Hartheima i nie zapomnieć o brutalnych wspomnieniach. Analizy historyczne pokazują, że lekarze zabijający nie tylko walczyli z odpowiedzialnością za selekcję i deportację, ale także odgrywają kluczową rolę w bieżących badaniach i przetwarzaniu.

Na przełomie roku 1944/45 przeprowadzono pierwsze prace demontacyjne w systemach zabijania. Powinno to zapobiec zapamiętaniu poprzedniego użycia zamku. Niemniej jednak pamięć o okrucieństwach pozostaje przy życiu, zwłaszcza ze względu na ciągłe wysiłki w celu wyjaśnienia i upamiętnienia, w jaki sposób miało miejsce w uczeniu się Hartheim i miejscu pamiątkowym, które zostało otwarte w 2003 roku.

Badanie przeszłości Hartheim jest ważne, ponieważ wiele osób, które zostały zamordowane, było ofiarami systemu, który systematycznie niszczył życie ludzkie. Twój los jest pomnikiem niebezpieczeństw ideologicznych ekstremizmów i powinien zachęcić nas wszystkich do myślenia.