Het subsidiebeleid van Habeck: Duitsland slipt, e-auto's ontbreken!

Het subsidiebeleid van Habeck: Duitsland slipt, e-auto's ontbreken!

Papenburg, Deutschland - Het debat over het economische beleid van de federale minister van Economie Robert Habeck (Greens) neemt aan. Landelijk wordt het steeds duidelijker dat de minister, met zijn strategie, de Duitse economie omzet door massale subsidies, faalt als gevolg van de realiteit. In het bijzonder de groene transformatie, de kosten -intensieve ondersteuning van technologieën zoals elektrische auto's en warmtepompen, evenals de veelbelovende plannen voor groene stalen ontmoetingsweerstand en scepsis.

Habeck is om een ​​wending in de Duitse industrie te bewerkstelligen door middel van financiële prikkels en financieringsprogramma's. Maar de resultaten van zijn politiek laten veel vraagtekens achter. Een huidige analyse toont aan dat de subsidiemaatregelen vaak niet het gewenste effect bereiken en in veel gevallen niet door consumenten worden geaccepteerd.

De realiteit van de financieringsprogramma's

Een voorbeeld is de promotie van elektrische auto's: er waren eerder bonussen van maximaal 7.000 euro, die beperkt waren tot bedrijfsauto's en speciale afschrijvingen vanwege een lege kassa. Ondanks alle inspanningen blijft het aandeel elektrische auto's op Duitse wegen begin 2024 2,9 procent.

Een ander voorbeeld is de warmtepompen. Hier kan tot 70 procent van de kosten worden gedragen door de staat, die wordt geschat voor 2025 met 14,35 miljard euro. Desalniettemin is de voorspelling voor de installatie van warmtepompen dit jaar slechts 200.000, terwijl de bestemming een half miljoen was.

Bovendien is het showcase -project voor groen staal van Thyssenkrupp Steel in de problemen. De verwachte kosten stijgen de vraag de geplande transformatie op het gebied van klimaatneutrale productie. Hoewel de regering en de staat North Rhine-Westphalia al twee miljard euro hebben verstrekt, kon de nieuwe eigenaar van het bedrijf de financiering niet terugbetalen. Dit roept vragen op over de verantwoorde behandeling van belastingfondsen.

subsidiecultuur en de gevolgen ervan

Een andere steen van de impuls zijn de klimaatbeschermingscontracten die grote bedrijven met miljarden rekeningen bedoeld zijn om hun productie van klimaat te ondersteunen. Ondanks 2,8 miljard euro aan beschikbare fondsen, blijft de vraag laag en moeten slechts 15 projecten worden gefinancierd in deze eerste ronde. Dit illustreert de terughoudendheid van de industrie en roept vragen op over de efficiëntie van dergelijke subsidies.

Habeck's strategie om inefficiënties op de markt te bestrijden door massale staatsinterventies en subsidies, ondervindt weerstand. Critici beweren dat een dergelijk directisme in tegenspraak is met de sociale markteconomie, waarvan het principe is gebaseerd op het verlaten van de markt en het uitzoeken van inefficiënte deelnemers. In plaats daarvan wordt een steeds groter wordend subsidiebudget opgedreven, wat niet zonder gevolgen is.

De effecten van de politiek van Habeck worden in werkelijkheid getoond: de industrie verhoogt werken of wandelt naar andere landen. Insolventies van het bedrijf nemen toe en economische indicatoren zoals de IFO Business Climate Index volgen een negatieve cursus. In een recente herfstvoorspelling wordt er zelfs over een recessie in Duitsland gesproken en werden de groeivoorspellingen vernietigd.

de vraag over wat Duitsland nu succesvol moet blijven als industriële natie. Het is vereist dat de politieke agenda wordt gereorganiseerd en de marktdynamiek opnieuw kan worden gevonden. Gerichte investeringen zijn noodzakelijk in zowel de Duitse kernindustrie als in infrastructuur, onderwijs en nieuwe technologieën.

Om particuliere en openbare aanvullende investeringen van 1,4 biljoen euro te mobiliseren tegen 2030 moeten er geschikte kaderomstandigheden worden gecreëerd. Anders kan een vijfde van de industriële toegevoegde waarde in Duitsland gevaar lopen. De discussie over de juiste weg naar een succesvol industrieel beleid blijft echter meedogenloos en centraal in de toekomstige oriëntatie van het land.

De komende uitdagingen vereisen een duidelijke visie en de bereidheid om af te wijken van eerder gevestigde paden. Het idee van een open en positieve toekomst, zoals de socioloog Andreas Reckwitz beschrijft, zou de sleutel kunnen zijn tot het vormgeven van een succesvol industrieel beleid dat de wereldwijde ontwikkelingen bijhoudt.