Παλαιότερα παράνομο: το ιαπωνικό αλκοόλ γιορτάζει την επιστροφή

Η ζυθοποιία Heiwa Doburoku Kabutocho

Η ζυθοποιία Heiwa Doburoku Kabutocho βρίσκεται στην περιοχή Nihombashi στο ανατολικό Τόκιο. Κατά τη διάρκεια της περιόδου EDO (1603-1868) αυτή η περιοχή άνθισε με δραστηριότητες, επειδή τα σκάφη μεταφέρουν παραδόσεις χάρη. Στο πλαίσιο αυτό, το ζυθοποιείο Heiwa Shuzou, το οποίο παράγει χάρη στο νομό Wakayama από το 1928, αποφάσισε να ανοίξει ένα ειδικό μπαρ Doburoku σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές του Tokios.

Τι ακριβώς είναι το Doburoku;

Η ιστορία του Doburoku είναι τόσο συννεφιασμένη όσο το ίδιο το ποτό. Θεωρείται πρόγονος του σημερινού χάρη. Δεν είναι περίεργο ότι τα σημάδια που σχηματίζουν τη λέξη 濁酒 σημαίνουν "συννεφιασμένο" ή "ακάθαρτο" ποτό. Προκειμένου να γίνει διάκριση αυτών των συννεφιασμένων ιαπωνικών αλκοόλ από το ευρύτατο σαφές, υπάρχουν δύο κατηγορίες: Seishu (清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒 清酒).

Μια σημαντική διαφορά στην παραγωγή μεταξύ Sake και Doburoku είναι ότι ένας εκκινητής ζύμης, το SO -Called Shubo, απαιτείται για κλασικό χάρη και τα τρία κύρια συστατικά - υποτονικά ρύζι, koji (καλούπι) και νερό - προστίθενται για αρκετές ημέρες. Στο Doburoku, από την άλλη πλευρά, όλα τα συστατικά αναμειγνύονται μαζί με τον εκκινητή ζύμης ταυτόχρονα, γεγονός που κάνει το μείγμα περισσότερο πιπίλισμα. Αυτό σημαίνει ότι η ζύμωση σταματά πολύ νωρίτερα, πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα ένα πιο γλυκό ποτό με σημαντικά χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλκοόλ.

Η διαμάχη γύρω από το Doburoku

Το Doburoku έχει σχεδόν όσο το ρύζι καλλιεργείται στην Ιαπωνία. Ήταν το ποτό των εκλογών για τους αγρότες και τους ιερείς του Shinto. Με μια σχετικά απλή συνταγή - ρίχνοντας τα πάντα μαζί στο "βραστήρα" - το Doburoku ήταν ένα κοινό θέαμα στη χώρα. Το ανοιχτό φρύδι στο σπίτι έχει ασκηθεί εδώ και αιώνες.

Σύμφωνα με τον Utsunomiya Hitoshi, διευθυντή της Ιαπωνικής Ένωσης Sake and Shochu Makers (JSS), το 1855 μόνο στο Edo (σημερινό Τόκιο) 459 παραγωγοί Doburoku. Αλλά με το τέλος της περιόδου Edo, όλοι οι φεουδαρχικοί άρχοντες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους περιφερειακούς κυβερνήτες τους υπέρ της κεντρικής κυβέρνησης της δυναστείας Meiji. Αυτή η στροφή έφερε μαζί του νέα, αυστηρά ρυθμισμένα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιοπρεπούς φόρου.

Η νέα κυβέρνηση αναγνώρισε ότι τα αδειοδοτημένα φρύδια είναι μια σημαντική πηγή εισοδήματος και μέτρα για τον περιορισμό του σπιτιού Brauen εισήχθη. Το 1880 άρχισε να περιορίζει την ποσότητα του αλκοόλ που είχε υποστεί κατ 'οίκον, ενώ ένα σύστημα αδειών εισήχθη το 1882. Το 1896 ένας φόρος επιβλήθηκε σε όλα τα ζυθοποιεία, με αποτέλεσμα την πλήρη απαγόρευση το 1899.