Tortury w więzieniu w syryjskim: Turk powraca po 21 latach!

Tortury w więzieniu w syryjskim: Turk powraca po 21 latach!

Magaracik, Türkei - Mehmet Ertürk jest w końcu u siebie w Turcji po prawie 21 latach okrutnej niewoli w Syrii. Ertürk, który został skazany za przemyt, rozmawiał z agencją informacyjną AFP o niewyobrażalnej agonii, którą musiał cierpieć w więzieniu „Palestyny” w Damaszku. „To były tortury, ciągle tortury”-powiedział 53-latek, który mieszka w pobliżu granicy z Syrią w Magaracik. Jego powrót na początku tego tygodnia był możliwy dzięki stworzeniu więzienia rebeliantów, co jednocześnie oznaczało ucieczkę wielu więźniów i powrót do wolności.

Horrory, które donosi Ertürk o swoich latach, są szokujące. Opisuje, w jaki sposób więźniowie zostali schwytani w najbardziej brutalnych warunkach, często bez opieki medycznej i w przepełnionych komórkach, w których nie mogli nawet cieszyć się podstawową godnością ludzką. „To było jak w trumnie. 115, 120 osób w celi za 20”, opisuje przerażający scenariusz, w którym głód i choroba spowodowały liczne cierpienie i wiele zgonów. Ertürk był narażony na ciągłą zmianę bólu i tortur, a jednak jego nadzieja na wolność była nieprzerwana.

Szokująca prawda o więzieniach syryjskich

Jego doświadczenia dają niepokojący wgląd w warunki w syryjskich więzieniach i brutalnym ucisku więźniów politycznych. Ertürk był nie tylko ofiarą niewyobrażalnej przemocy, ale także został specjalnie wykluczony z powodu jego tureckiego pochodzenia. Zgłasza innego więźnia, który głodował w 2018 r., Podczas gdy inni cierpiały z powodu nieludzkich warunków. Te okrutne realia są częścią większego obrazu, który ilustruje systematyczne prześladowania ludzi pod reżimem Baszara al-Assada i tragicznych losów więźniów.

Powrót ojca i mąż do jego rodziny jest dla nich cudem. Jego żona Hatice, której nie widział od ponad dwóch dekad, przyniosła mu świeży chleb, ale Ertürk nie może jeszcze jeść, jest zbyt pociągnięty przez doświadczenia. Dziękuje „nasz drogi prezydent Erdogan”, który, jak mówi, uratował mu życie i pozwolił mu wrócić do ramion swojej rodziny. Najbardziej wzruszającymi chwilami są wspomnienia z tamtych czasów, które są utracone i niepewność, jaką cierpiała jego rodzina, gdy wierzyła, że ​​nie żyje.