Bizarre Operetta: Bat transformeert Volksheater in chaos!

Bizarre Operetta: Bat transformeert Volksheater in chaos!

Arthur-Schnitzler-Platz 1, 1070 Wien, Österreich - In het Volksheater Wenen heeft de uitvoering van "Die Batraus" van Johann Strauss een opvallend zicht op een kleurrijke en tegelijkertijd bizarre mix van klassieke operettas en moderne geluiden gegooid. De enscenering, geleid door Kay Voges en onder de muzikale richting van Tobias Schwencke en Christopher Scheuer, maakt gebruik van elektronische geluidsarrangementen die de originele melodieën van Strauss combineren met een verscheidenheid aan moderne en onverwachte elementen. In het midden van het plot staat het weelderige festival van Prince Orlofsky, dat wordt opgevoerd als een luchtkasteel, waarop de personages in een mix van wals en rock klam zijn, zoals [Kleinezeitung.at] meldt. De artiesten inspireren met gedurfde uitvoeringen, vooral MarySol Schalit in de rol van de Adele, die enthousiast en dringend verschijnt in "Trinke, Liebchen, snel drinken" met hun heldere sopraan.

Creatieve herinterpretatie van de operetta

De creativiteit van regisseur Paul-Georg Dittrich is met name duidelijk in het gebruik van nieuwe luidsprekertechnieken die een absurde charme in de uitvoering opnemen. Terwijl de cijfers zich in heldere kostuums en met bijzondere bewegingen presenteren, wordt de knipogende satire van de operetta levend onderstreept, zoals [opera-inside.com]. Nou -bekende nummers zoals "My Mr. Marquis" en de levendige ouverture geven de enscenering een nostalgische flair, terwijl de stemming wordt versterkt in tijden van onzekerheid door het gebruik van hedendaagse covers. Onderwerpen zoals sociaal isolement en het verlangen naar vrijheid komen ook op in deze creatieve interpretatie, terwijl het ensemble door de plot gaat met scherpe en grappige dialogen.

Het publiek ervaart een gewelddadige ontmoeting tussen traditie en moderniteit, die culmineert in luide "Dui-Dui-Yeah!"-roeping en een geleidelijk gevoel van uitputting. Na vele gelukkige momenten breekt de chaotische stemming en de cijfers reflecteren op het bestaan ​​en sociale normen, terwijl ze terugkeren van het festival naar de absurditeit van het dagelijks leven. Uiteindelijk exploiteert een gemengde echo van applaus en gelach, die de complexe ontvangst van de prestaties illustreert, die het denken zowel onderhoudt en stimuleert.