Olaf Scholz przed otchłaniami: koniec dudnionego kanclerza!

Olaf Scholz przed otchłaniami: koniec dudnionego kanclerza!

Deutschland - Dramat w polityce niemieckiej! Kanclerz Olaf Scholz jest przed odłamkami swojej kadencji, podczas gdy rzuca Christiana Lindnera, ministra finansów i przewodniczącego FDP. W centrum burzy: gorzka mowa akceptacyjna w grupie parlamentarnej SPD, którą wielu nazywa tylko przemówieniem gniewu. Kanclerz podejrzenie Lindner o taktowaniu jako drobnego i wykorzystywał jego zaufanie. Ale co naprawdę stoi za fasadą Scholza o mężeniu stanu? Jego przeciwnicy oskarżają go, że nie jest podrażnieni, ale był urażony i podstępny.

Teraz Scholz chce kontynuować kruchy czerwony zielony rząd mniejszości. Unia mimowolnie musi służyć jako zakładnik. Robert Habeck przejmuje Ministerstwo Finansów, podczas gdy Scholz planuje uświadomić sobie pomysły na redystrybucję w lewo przed świętami Bożego Narodzenia - wszystko bez decydowania o solidnym gospodarstwie domowym. Ale miecz Damoklesa unosi się nad tym wspaniałym planem: hamulec długu! Scholz wzywa do uniknięcia tego, mimo że jest zakotwiczony w podstawowym prawie. Ale nawet federalny Trybunał Konstytucyjny nie przeraża Scholza. Ignoruje wrażliwe konsekwencje i sprytnie ukrywa granice prawne.

Napięcia i skandal polityczny

Idea Olafa Scholza „Idea reguły bez strategii„ albo lub ”jest głównym punktem sporu. Odmowa Lindnera rozszerzenia zakresu finansowego w celu sfinansowania polityki społecznej z własnych środków nazywa Scholz„ Trucizną ”. To oczywiste: w sprzątaniu nie możesz czerpać z pełnego bez końca. Ale Scholz pozostałym i flowiąc konstytucyjną szarą. Zadłużenie i postrzega żądania Scholza jako naruszenia konstytucji

Kanclerz, który miał pojawić się jako mąż stanu, opuszcza scenę bardziej jako ideolog niż jako pośrednik. Teraz, gdy Niemcy stoją przed tak wieloma wyzwaniami, jego kancelaria kończy się w sposób, który opisuje swoich krytyków jako bez twarzy i tchórzliwego. Teraz historia zdecyduje, czy Scholz zostanie zapamiętany jako kanclerz, który nie okazał przywództwa w trudnych czasach lub czy jego pomysły polityczne były dopiero z wyprzedzeniem. Ale jedno jest jasne: dziedzictwo, które opuszcza, może na długi czas kształtować krajobraz polityczny.