Olaf Scholz μπροστά από την άβυσσο: Το τέλος ενός καγκελάριο!

Olaf Scholz μπροστά από την άβυσσο: Το τέλος ενός καγκελάριο!

Deutschland - ένα δράμα στη γερμανική πολιτική! Ο καγκελάριος Olaf Scholz βρίσκεται μπροστά από τα θραύσματα της θητείας του στη θητεία του, ενώ ρίχνει τον Christian Lindner, τον υπουργό Οικονομικών και τον Πρόεδρο του FDP. Στο επίκεντρο της καταιγίδας: μια ομιλία αποδοχής πικρής αιχμής στην κοινοβουλευτική ομάδα SPD, η οποία πολλοί αποκαλούν μόνο μια ομιλία θυμού. Η καγκελάριος υποψήφιος Lindner ότι είχε αναγκαστεί ως μικρός και κακοποίησε την εμπιστοσύνη του. Αλλά τι είναι πραγματικά πίσω από την πρόσοψη του Scholz του πολιτικού; Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι δεν ήταν ενοχλημένος, αλλά για να είναι ανυπόμονος και ύπουλος.

Τώρα ο Scholz θέλει να συνεχίσει με μια εύθραυστη κόκκινη-πράσινη μειονοτική κυβέρνηση. Η ένωση πρέπει να χρησιμεύσει ακούσια ως όμηρος. Ο Robert Habeck αναλαμβάνει το Υπουργείο Οικονομικών, ενώ ο Scholz σχεδιάζει να συνειδητοποιήσει τις ιδέες ανακατανομής αριστερά πριν από τα Χριστούγεννα - όλα χωρίς να αποφασίσουν για ένα στερεό νοικοκυριό. Αλλά ένα σπαθί Damocles αιωρείται πάνω από αυτό το μεγαλοπρεπές σχέδιο: το φρένο χρέους! Ο Scholz ζητά να αποφευχθεί αυτό, παρόλο που είναι αγκυροβολημένο στο βασικό νόμο. Αλλά ακόμη και το ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαστήριο δεν τρομάζει τον Scholz. Αγνοεί τις ευαίσθητες συνέπειες και κρύβει έξυπνα τα νομικά όρια.

εντάσεις και πολιτικό σκάνδαλο

Η ιδέα του Olaf Scholz για έναν κανόνα χωρίς μια στρατηγική "είτε" "" είναι το κεντρικό σημείο της διαμάχης. φρένο και βλέπει τις απαιτήσεις του Scholz ως παραβίαση του συντάγματος.

Ο Καγκελάριος που έπρεπε να εμφανιστεί ως πολιτικός αφήνει τη σκηνή περισσότερο ως ιδεολόγος παρά ως ενδιάμεσος. Τώρα που η Γερμανία αντιμετωπίζει τόσες πολλές προκλήσεις, η καγκελαρία του τελειώνει με τρόπο που περιγράφει τους επικριτές της ως απρόσωπο και δειλό. Τώρα η ιστορία θα αποφασίσει αν ο Scholz θα θυμηθεί ως καγκελάριος που δεν κατάφερε να δείξει ηγεσία σε δύσκολες στιγμές ή αν οι πολιτικές του ιδέες ήταν μόνο μπροστά από το χρόνο. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές: η κληρονομιά που αφήνει θα μπορούσε να διαμορφώσει το πολιτικό τοπίο για μεγάλο χρονικό διάστημα.