Ο αγώνας της Αυστρίας για το Συμβούλιο Ασφαλείας: ένα σημάδι ειρήνης και πολυμερούς!

Ο αγώνας της Αυστρίας για το Συμβούλιο Ασφαλείας: ένα σημάδι ειρήνης και πολυμερούς!

Wien, Österreich - Στις 24 Μαρτίου 2025, ο υπουργός Εξωτερικών Beate Meinl-Reisinger (NEOS) παρουσίασε την εκστρατεία της Αυστρίας για μια μη ανεξάρτητη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για την περίοδο 2027/28. Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη. Ο Meinl-Reisinger δίνει έμφαση στο ρόλο της Αυστρίας ως εκπρόσωπος της πολυμερούς, δίνοντας έμφαση στις αξίες του διαλόγου, της συνεργασίας, του κράτους δικαίου και του σεβασμού των κοινών κανόνων. Εξηγεί ότι θα ήταν τιμή να υπηρετήσουμε ως εκλεγμένο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Ο ρόλος των Ηνωμένων Εθνών

Meinl-Reisinger δίνει έμφαση στη σημασία των Ηνωμένων Εθνών στον σημερινό κόσμο και υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις του γενικού γραμματέα Guterres. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι επειγόντως απαραίτητες, διότι είναι καιρός να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που προκύπτουν από τα λαϊκιστικά κινήματα και τη μείωση των δημοκρατικών αρχών. Ο πολυμερής ορίζεται όλο και περισσότερο ως συνεργασία μεταξύ των κρατών, η οποία υπονομεύεται ολοένα και περισσότερο από τα εθνικά συμφέροντα.

Μια νέα προσέγγιση στον πολυμερούς

Κατά τη διάρκεια των σημερινών προκλήσεων, η Αυστρία επικαλείται για ένα νέο σύστημα δικτυωμένου πολυμερούς. Αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί με αυξημένες εταιρικές σχέσεις με περιφερειακούς οργανισμούς όπως η Αφρικανική Ένωση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΑΣΕ. Αυτό είναι σύμφωνο με τις προσπάθειες της «συμμαχίας για τον πολυμερούς», η οποία στοχεύει να εξασφαλίσει τη διεθνή σταθερότητα και την ειρήνη, αντιμετωπίζοντας τις κοινές προκλήσεις μέσω της συνεργασίας.

Ωστόσο, οι προσπάθειες να είναι σταθερές πολυμερείς δεν είναι χωρίς εμπόδια. Η απόσυρση πολλών χωρών από διεθνείς συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών από το Κλιματικό Σύμβαση και την JCPOA, απεικονίζει τις δυσκολίες στην καθιέρωση νέων διεθνών προτύπων. Αυτή η περίοδος κρίσης δείχνει τις ελλείψεις στο υπάρχον σύστημα και εγείρει το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο μπορεί να διατηρηθεί η πολυμερής συνεργασία στο μέλλον.

Παρά τις προκλήσεις αυτές, υπάρχουν θετικές προσεγγίσεις. Προχωρά όπως το πρότυπο της ευθύνης προστασίας και η ατζέντα του 2030 δείχνουν ότι μπορεί να υπάρξει πρόοδος στη διεθνή συνεργασία ακόμη και σε δύσκολες στιγμές. Η ετήσια σύνοδο κορυφής του ΟΗΕ 2020 θα μπορούσε να είναι μια ευκαιρία για την έναρξη των μεταρρυθμίσεων και των νέων κανόνων που επαναπροσδιορίζουν τα βασικά στοιχεία του πολυμερούς.