Alarm selfie w Bundestag: Studenci są zatłoczeni wokół szefa Afd Weidel!

Alarm selfie w Bundestag: Studenci są zatłoczeni wokół szefa Afd Weidel!

Bundestag, Deutschland - burza w szklance wodnym - czy termometr polityczny? Podczas wizyty w Bundestagu dociekliwe uczniowie nie spieszyli się z książkami legislacyjnymi, ale na szefa Afd Alice Weidel! Chcieli zdobyć selfie z jasnymi oczami i migającymi telefonami komórkowymi. Nauczyciele? Mniej entuzjastyczne i natychmiast z podniesionym palcem wskazującym. „Natychmiast idziesz”, brzmiało to z tła, wspomina katedrę, która wiąże swoje lwy. Ale lwy, przepraszam, studenci, nie mogły być oswoione. Sam Weidel był w trakcie akcji, nie pozwolił sobie na poszarpany i powiedział fröhlich: „Nauczyciel cię skarci… wszyscy dostaje jego zdjęcie”, więc Nordkurier .

Ta scena z serca politycznego Niemiec pokazuje napięcia obecnego dyskursu. Weidel skorzystał z okazji, aby pochwalić „wielką klasę szkolną” w poście na Instagramie, a jednocześnie wskazuje podzielony klimat polityczny. Ale za szczęśliwym polowaniem na selfie czai poważną dyskusję: jak polityczna może być edukacja? Czy entuzjazm młodzieży dla wybitnych polityków jest wyrazem nowej formy uczestnictwa politycznego lub symbolem głębokiego podziału?

Weidel: heroiczny czy polaryzujący?

Podczas gdy uczniowie mieli selfie bezpiecznie i zadowolenie w kieszeniach, wideo z incydentu - opublikowane w mediach społecznościowych - spowodowało gorące debaty. Weidel skorzystał z okazji, aby zinterpretować ostrzeżenie nauczyciela jako konflikt polityczny i uczynił scenę publiczną jako przykład rzekomych ograniczeń politycznych w Niemczech. Szef AFD otrzymał zarówno zgodę, jak i krytykę za tę reprezentację. Nagranie pokazuje coś więcej niż tylko zdjęcie - jest lustrem obecnego krajobrazu politycznego. Zwłaszcza w wyborach państwowych w Saksonii i Turingu partia odnotowała znaczne korzyści wśród osób w wieku 18–24 lat. Jasny sygnał, że debata polityczna jest prowadzona nie tylko w salach parlamentarnych, ale także w umysłach młodego pokolenia. Ale ostatecznie pozostaje pytanie: co się stanie, jeśli entuzjazm studentów do postaci politycznych zmienia się z euforii na prawdziwy udział?