Παραμορφωμένες ψυχές: ο θείος Wanja της Τσεχίας στο στάδιο Josefstadt

Παραμορφωμένες ψυχές: ο θείος Wanja της Τσεχίας στο στάδιο Josefstadt

Στο θέατρο στο Josefstadt, η διοργάνωση του "θείου Wanja" του Anton Chekhov προετοιμάζεται επί του παρόντος με μεγάλη αίσθηση, η οποία θα γίνει πρεμιέρα στις 14 Νοεμβρίου 2024.

Η πρόβα του φόρεμα, η οποία πρόσφατα ελήφθη, αποκάλυψε μια σταδιοποίηση που περιγράφεται ως ριζοσπαστική και προκλητική. Η Niermeyer, γνωστή για τις ασυνήθιστες προσεγγίσεις της, έχει ήδη προκαλέσει ενθουσιασμό με την σκηνοθεσία του "Kirschgarten". Πολλοί επισκέπτες και επικριτές είναι ενθουσιασμένοι που βλέπουν πώς ερμηνεύουν τους πολύπλοκους χαρακτήρες της Τσεχίας και τη μελαγχολική διάθεση του έργου του.

Η σταδιοποίηση λεπτομερώς

Το "Uncle Wanja" του Chekhov είναι ένα από τα σημαντικότερα δράματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πρόκειται για ανθρώπους που ζουν σε μια συνεχή σύγκρουση με τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους. Ο Wanja, ο πρωταγωνιστής, βλέπει έναν εγωιστικό καθηγητή και τη νεαρή σύζυγό του, Jelena. Στην ερμηνεία του Niermeyer, ωστόσο, οι χαρακτήρες φαίνεται να είναι πολύ παραμορφωμένοι και δύσκολο να αναγνωριστούν.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια μεταφέρουν μια χαοτική, σχεδόν σουρεαλιστική εντύπωση. Μπορείτε να δείτε τα στοιχεία σε καταστροφικά ρούχα, τα οποία συχνά υπενθυμίζουν την αισθητική της δεκαετίας του '50. Σύμφωνα με αναφορές, όχι μόνο εμφανίζονται σε σιωπηλές, προσεγμένες στιγμές, αλλά πάντα σπάζουν σε δυνατές σκηνές και κομμάτια μουσικής που δεν είναι σύμφωνες με το αρχικό κείμενο. Για παράδειγμα, το "Serenade" του Schubert παρουσιάζεται με τρόπο που φαίνεται σε πολλούς ως κοροϊδία του έργου.

Οι εξελίξεις χαρακτήρων φαίνεται να πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση που ανυψώνει την καρδιά του έργου της Τσεχίας από την άρθρωση. Ο Wanja, που παίζεται από τον Raphael von Bargen, αλλάζει από τον πόνο σε θυμό και υστερία. Η Sonja, στο ρόλο της Johanna Mahaffy, χάνει την αθωότητά της και γίνεται ένα τραχύ, εχθρικό πρόσωπο. Ακόμη και το παλιό wojnizkaja αλλάζει δραστικά με την απεικόνισή του ως ένα πνευματικό πνευματικό, το οποίο δεν περιβάλλεται πλέον από τη βαθιά ανθρώπινη θλίψη, για την οποία η τσεχική είναι τόσο γνωστή. Η κύρια εστίαση φαίνεται να είναι στον σπασμένο χαρακτήρα των χαρακτήρων και στις απελπισμένες συνθήκες διαβίωσης.

Το Astrow, το οποίο είναι γνωστό για τη βαθιά σύνδεσή του με τη φύση, ενσωματώνεται από τον Alexander Absenger, αλλά η απόδοση δείχνει ελάχιστο ενδιαφέρον για τα θέματα που αρχικά ενσωματώνεται η φιγούρα του. Αντ 'αυτού, οι χαρακτήρες συχνά εκπροσωπούνται ως άσκοποι, ταραχώδεις και βρυχηθμό. Αυτές οι στιλιστικές αποφάσεις έχουν ήδη προκαλέσει μικτές αντιδράσεις.

Οι αναθεωρήσεις της εφαρμογής του Niermeyer είναι τόσο διαφορετικές όσο είναι δυνατές. Μερικοί επισκέπτες είναι απογοητευμένοι με την αποξένωση των χαρακτήρων, ενώ άλλοι θεωρούν ότι η τολμηρή επανεξέταση είναι απαραίτητη. Ακόμη και αν υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την σημασία αυτής της ριζοσπαστικότητας, παραμένει να δούμε πώς το κοινό θα αντιδράσει στην τελική σταδιοποίηση. Σύμφωνα με τις προηγούμενες εντυπώσεις, το βράδυ φαίνεται να είναι μια συναισθηματική βόλτα με περιπέτεια που σπάει με το τρυφερό, μελαγχολικό στυλ της Τσεχίας.

Παρά τις διαφορετικές απόψεις για τη σταδιοποίηση τους, ένα πράγμα παραμένει σαφές: όποιος αγαπά τον Τσέχοφ θα πρέπει πιθανώς να εξετάσει αυτή την παράσταση με ένα συγκεκριμένο σκεπτικισμό. Σε πολλές συναντήσεις, υπάρχει συζήτηση ότι οι λάτρεις της δουλειάς του πρέπει να πάρουν αυτό το βράδυ του θεάτρου. Ο σκηνοθέτης κατάφερε να αμφισβητήσει τις προσδοκίες της παραδοσιακής παραγωγής της τσεχικής και όχι μόνο να ξεκινήσει συζητήσεις, αλλά και να παρουσιάσει μια σαφή στάση.

Για περισσότερες πληροφορίες και αναφορές σχετικά με τη δράση γύρω από την απόδοση, συνιστούμε