The Senne: Insights in the Hard Settlement and Life in Heideland

The Senne: Insights in the Hard Settlement and Life in Heideland

De Senne, een regio met een ontroerende geschiedenis, is de focus van een nieuw boek dat de regeling van dit unieke gebied belicht. OLAF BIERE, die een persoonlijke band heeft met het gebied, en zijn co-auteur Annette Fischer hebben intensief behandeld met de geschiedenis van de Senne en zijn inwoners. Dit werd gedaan als onderdeel van een boekpresentatie in Augustdorf.

Gemunt door moeilijke leefomstandigheden, moesten mensen in de Senne eeuwenlang met schaarse middelen omgaan. De regio stond lange tijd bekend als steriel. Terwijl naburige gebieden profiteerden van vruchtbare grond, vochten de bewoners van de Senne vaak tegen honger en ondervoeding. Dit veranderde pas toen de aardappel rond 1780 werd ontdekt als een voedzaam gewas. In eerste instantie aarzelden boeren om de nieuwe groenten te laten groeien, maar de successen kwamen niet lang aan de komst.

Livingomstandigheden en uitdagingen

De realiteit van het leven van de levende mensen van Senn was zwaar. In het verleden waren er niet alleen economische problemen, maar ook sociale conflicten. De Senne was oorspronkelijk een onopgesmukte No Man's Land dat door de omliggende dorpen als een weidegebied dient. Dit resulteerde in frequente geschillen over weidegebieden en diefstallen van vee, vooral omdat de grenzen vaak onduidelijk waren. Iedereen die land wilde koloniseren, moest contact opnemen met de telling van Detmold, wat extra uitdagingen opleverde.

ondervoeding en constante onzekerheid vormden het leven in de regio. Honger was een constante metgezel en veel kinderen en adolescenten werden gedwongen om in grote delen van de winter te vragen om steun van buren en boerderijen. Paul Stecker, een chroniqueur uit de regio, beschrijft de voedselsituatie: als je een kom grutten en een stuk brood had, was je blij, terwijl vlees zelden op tafel kwam.

Een interessant aspect van de regionale economie was het gebruik van de stromen die het water uit het bos van Teutoburg leidden. Annette Fischer rapporteert over de vele molens die de rivier gebruikten op het verzamelde water voor voeding en de lokale economie. Bovendien was er de verreikende methode van hout, waarbij boomstammen werden getransporteerd door het laten zakken van dammen over de sporen van de stromen.

Olaf Bienere zelf ontwikkelde zich tot een onderzoeker door de geschiedenis van zijn familie, vooral omdat zijn grootvader werd geboren op de plaats van het huidige militaire trainingsgebied. Een drastisch evenement in de familiegeschiedenis was de uitbreiding van deze site in 1937, waardoor 41 families hun huis moesten verlaten. Deze herinneringen drijven hem ertoe om de beroemdheid van de Senne te behouden en door te geven.