Το Ισραήλ θυμάται τα θύματα του Ολοκαυτώματος: Ο αγώνας κατά της Χαμάς συνεχίζεται!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Το Ισραήλ θυμάται τα έξι εκατομμύρια θύματα του Ολοκαυτώματος με σειρήνες σε εθνικό επίπεδο. Ο Νετανιάχου κάνει παραλληλισμούς με την τρέχουσα κατάσταση.

Το Ισραήλ θυμάται τα θύματα του Ολοκαυτώματος: Ο αγώνας κατά της Χαμάς συνεχίζεται!

Στις 24 Απριλίου 2025, το Ισραήλ θα τιμήσει τη μνήμη των έξι εκατομμυρίων Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος με έναν πανεθνικό ήχο σειρήνων. Εκείνη τη στιγμή, η δημόσια ζωή έπεσε σε σιωπή για δύο λεπτά. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσε μια συγκινητική ομιλία στο μνημείο Yad Vashem και έκανε παραλληλισμούς μεταξύ της Χαμάς και των Ναζί στις παρατηρήσεις του. Περιέγραψε τους μαχητές της Χαμάς ως «Ναζί σαν τον Χίτλερ» και επανέλαβε τον ακούραστο αγώνα ενάντια στην τρομοκρατική ομάδα μέχρι να επιστραφούν όλοι οι όμηροι και να εξαρθρωθεί η οργάνωση. Οι σκληρές αναμνήσεις της ναζιστικής εποχής, κατά την οποία περίπου έξι εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν μεταξύ 1933 και 1945, παρουσιάστηκαν για άλλη μια φορά στο κοινό.

Ωστόσο, τα τρέχοντα γεγονότα στη Γάζα επισκίασαν τον εορτασμό της μνήμης. Σύμφωνα με τη Χαμάς, τουλάχιστον 44 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές την ίδια ημέρα, ενώ το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων WAFA ανέφερε συνολικά 52 θανάτους από τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο ισραηλινός στρατός είπε ότι είχε επιτεθεί σε κέντρο διοίκησης που χρησιμοποιούσαν «τρομοκράτες». Από την επανέναρξη των αεροπορικών επιδρομών και μια νέα χερσαία επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας στα μέσα Μαρτίου 2025, η κατάσταση έχει κλιμακωθεί. Περισσότεροι από 51.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από την έναρξη της σύγκρουσης τον Οκτώβριο του 2023 και υπάρχουν σχεδόν 120.000 επιζώντες του Ολοκαυτώματος που εξακολουθούν να ζουν στο Ισραήλ, 13.000 λιγότεροι από πέρυσι.

Πολυπλοκότητα της Μνήμης του Ολοκαυτώματος

Ο Γερμανός ιστορικός Ντιρκ Μόουζες ασχολείται με τις προκλήσεις αυτής της ανάμνησης στο κριτικό του κείμενο για τη γερμανική πρακτική της μνήμης του Ολοκαυτώματος. Την τελευταία δεκαετία, η συζήτηση για τον αντισημιτισμό έχει αυξηθεί, όχι λόγω της αύξησης των επεισοδίων, αλλά λόγω της σύνδεσής του με τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. Ο Μωυσής αναφέρεται σε αυτή την πρακτική μνήμης ως «γερμανική κατήχηση», στην οποία κυριαρχούν οι αυτοαποκαλούμενοι «αρχιερείς» που θεωρούν το Ολοκαύτωμα ως μοναδικό και τονίζουν τη διάκριση μεταξύ του αντισημιτισμού και άλλων μορφών ρατσισμού.

Η περίπλοκη συζήτηση για τον αντισημιτισμό και τα σχετικά ερωτήματα σχετικά με την κριτική στο Ισραήλ είναι αμφιλεγόμενα για πολλούς στη Γερμανία. Ενώ ορισμένοι βλέπουν τη μνήμη του Ολοκαυτώματος ως δικαιολογία για τις διακρίσεις κατά των Παλαιστινίων από τους Ισραηλινούς Εβραίους, άλλοι ζητούν μια πιο λεπτή προσέγγιση του θέματος, όπως κάνει ο Μωυσής. Ο ιστορικός θα ήθελε να τονώσει μια διαφορετική γερμανική μνήμη του Ολοκαυτώματος, η οποία θα λαμβάνει επίσης υπόψη τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και τις ανθρώπινες πτυχές που συνδέονται με αυτό.

Αναγνώριση και ανθρώπινα δικαιώματα

Ο Μωυσής επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν ενιαίες απόψεις μεταξύ των Εβραίων για τις ισραηλινές πολιτικές και πολλοί Εβραίοι απορρίπτουν τις διακρίσεις σε βάρος των Παλαιστινίων. Στη Γερμανία υποστηρίζεται συχνά ότι οι Εβραίοι και το Ισραήλ έχουν πάντα δίκιο, γεγονός που οδηγεί σε μια προβληματική αφήγηση. Η υποστήριξη της γερμανικής κυβέρνησης για το έγγραφο IHRA του 2016, το οποίο ταξινομεί την κριτική του Ισραήλ ως αντισημιτική, αντιμετωπίζεται επίσης με κριτική. Οι πρωτοβουλίες που υποστηρίζουν την ελευθερία της έκφρασης στις τέχνες και τις επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που υποστηρίζουν το μποϊκοτάζ του Ισραήλ, είναι ζωτικής σημασίας για να παραμείνει η συζήτηση ανοιχτή και ποικίλη.

Οι πτυχές που πραγματεύεται ο Μωυσής υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη αναγνώρισης και σεβασμού της πολυπλοκότητας της μνήμης του Ολοκαυτώματος και της τρέχουσας κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Η αναγνώριση της γενοκτονίας στη Ναμίμπια δεν πρέπει να μειώσει τη μοναδικότητα του Ολοκαυτώματος, αλλά μάλλον να προωθήσει τη συζήτηση για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων ως θεμιτό μέρος της συζήτησης. Οι μελετητές θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά σε αυτή τη συζήτηση για να κατανοήσουν καλύτερα και να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα που εγείρονται από τη σύγκρουση.