Trump en het Oekraïne-conflict: een nieuwe oorlog

Trump en het Oekraïne-conflict: een nieuwe oorlog

Vladimir Poetin heeft het conflict veroorzaakt, Joe Biden kon het niet stoppen. Maar ongeacht zijn inspanningen zal deze week het moment zijn waarop de Russische invasie van Oekraïne begint Die van Donald Trump oorlog zal zijn. Het machtigste kantoor ter wereld brengt niet altijd alleen maar keuzes met zich mee. Trump wordt gedwongen om met de grootste om te gaan conflict in Europa sinds de Tweede Wereldoorlog, toen de Verenigde Staten onder zijn voorganger optraden als een belangrijke bondgenoot en sponsor van Oekraïne.

Trumps benadering van het conflict

Trump had de oorlog volledig kunnen negeren. In plaats daarvan besloot hij echter zijn persoonlijkheid te gebruiken en promootte hij het idee dat hij het conflict binnen 24 uur kon beëindigen – of een herziene deadline van 100 dagen. Hij probeerde de weg te vinden tussen de verschillende actoren door zich eerst dicht bij de Russische president te voelen, zijn verhaal na te praten, en vervolgens dat De Oekraïense president Volodimir Zelenski publiekelijk bekritiseerd in de Oval Office.

Diplomatieke uitdagingen en resultaten

Hij zette zijn NAVO-bondgenoten onder druk om meer te betalen om Europa te verdedigen – wat ze ook deden. Maar het moeizame pad van de diplomatie liet weinig vooruitgang zien. De afgelopen twee weken zijn de beslissingen en inzichten van Trump echter op een terrein terechtgekomen dat hij nu bezit. Hij heeft laten zien dat Poetin geen belang heeft bij vrede en dat Oekraïne dringend wapens nodig heeft. Hoewel hij op zijn eigen manier wilde helpen, maakte hij de opmerkelijke keuze om op de doorgaans genegeerde nucleaire dreigingen van Dmitri Medvedev, de voormalige Russische president, te reageren met zwaardere nucleaire dreigingen.

De komende beslissingen van Trump

Aan het eind van deze week, met het versnelde tijdschema van Trump voor een vredesakkoord, staat hij voor misschien wel de belangrijkste beslissing van het conflict. Zal hij Rusland straffen opleggen die daadwerkelijk pijnlijk zijn? Accepteert hij dat de VS en zijn bondgenoten misschien wat economische pijn moeten lijden om Rusland echt pijn te doen?

De invoering van ernstige secundaire sancties tegen landen als India en China zou de mondiale energiemarkten kunnen doen wankelen. Trump zei maandag dat hij de tarieven voor India zou verhogen omdat het land Russische ruwe olie met winst verkoopt. Het kon hem niets schelen dat de mensen werden gedood door de Russische oorlogsmachine. India heeft publiekelijk niet duidelijk gemaakt of het van plan is te stoppen met het kopen van Russische energieproducten. China daarentegen is volledig afhankelijk van Russische olie en gas en kan het zich niet veroorloven om zonder te doen.

De gevolgen van de beslissingen van Trump

Voor nog een “ TACO "-moment – ​​een afkorting van Trump Always Chickens Out – zal Trump ongetwijfeld wat ongemak bezorgen en zal er waarschijnlijk zelf last van krijgen. Als alternatief zou hij een uitweg kunnen zoeken als zijn speciale gezant Steve Witkoff één wordt aangeboden tijdens een verwacht bezoek aan Moskou. Trump zou een bilaterale ontmoeting met Poetin mogelijk kunnen accepteren als vooruitgang op weg naar vrede. Maar zelfs deze terugtrekking zou betekenen dat hij zijn onuitwisbare stempel op de oorlog heeft gedrukt.

De realiteit van het Amerikaanse presidentschap

Trump kan niet de problemen uitkiezen die hem toebehoren en de problemen negeren die dat niet zijn. Het ‘America First’-concept van MAGA mag dan gericht zijn op het wereldwijd verminderen van de invloed van Washington, het staat Trump niet toe alleen zijn successen te claimen – en niet zijn mislukkingen. Tenzij Trump de internationale invloed van de Amerikaanse macht tot nul reduceert – wat onverenigbaar is met een presidentiële persoonlijkheid die gedwongen wordt te ‘handelen’ en te ageren – zullen er altijd problemen zijn die van Amerika zijn.

De uitdagingen in het conflict in Oekraïne

Trump zegt dat hij wil dat er een einde komt aan oorlogen. Maar dat alleen is niet genoeg. De oorlogen bleven er niet allemaal bij. De voormalige Amerikaanse president Barack Obama erfde oorlogen Irak En Afghanistan. Hij trok zich snel terug uit het eerste conflict en versterkte zijn aanwezigheid in het tweede, wat niet werkte. Afghanistan werd de oorlog van Obama, ook al was het een puinhoop die hij erfde. Trump nam deze puinhoop en gaf het door aan Biden, wat resulteerde in dit chaotische ineenstorting in augustus 2021, dat door de Republikeinen werd gepropageerd als een mislukking voor de Democraten.

Conclusie: Trump en het Oekraïne-conflict

Trump wordt met hetzelfde probleem geconfronteerd: hij moet de crisis erven. Hij kan het conflict niet zomaar wegwensen of sussen. De sterfgevallen op het slagveld waar hij om rouwt, hebben wijdverbreide schade en verdriet veroorzaakt, waardoor dit conflict is veranderd in een existentiële strijd om te overleven voor het Kremlin en de ziel van de Oekraïense samenleving. Oekraïense burgers willen vrede zonder 's nachts luchtalarm. Maar Poetin wil geen vrede. Zijn laatste maximalistische eisen komen neer op de overgave van Oekraïne.

Ten slotte weerspiegelt het de harde realiteit dat dit conflict moet worden gezien als de oorlog van Trump. Het is het bepalende conflict tussen zijn presidentschap en het tijdperk na 11 september. De uitkomst ervan zal de Europese veiligheid en het militante gedrag van China in de komende tien jaar bepalen. China begrijpt dit en heeft Rusland nodig om te winnen. Europa begrijpt dit ook en bereidt zich voor, zodat Rusland geen kans ziet om de zwakte van het blok te exploiteren. Volgende week zullen we ontdekken of Trump dit begrijpt en bereid is moeilijke beslissingen met de bijbehorende consequenties te aanvaarden.