In het hart van Friesland, waar de zon ooit scheen op een gelukkig leven, vecht Nynke de Bruin al zeven jaar tegen een onzichtbare vijand: haar gezondheid. Wat begon als een droomleven in Surhuisterveen met een baan als dialyseverpleegkundige en een groeiend gezin, veranderde al snel in een nachtmerrie. Rugpijn, bekkenklachten en het onvermogen om te lopen dreven haar in een medische chaos. “Ik dacht dat het door de zwangerschap kwam, maar de pijn werd ondraaglijk,” vertelt ze met een mengeling van verdriet en vastberadenheid.
De Strijd Tegen het UWV
Terwijl Nynke haar strijd tegen de pijn voerde, begon ook de strijd met het UWV. Ondanks haar voortdurende medische problemen en bezoeken aan meer dan tien artsen, blijft het UWV haar ziekte in twijfel trekken. “Ik wil gewoon erkenning voor mijn situatie, maar het voelt alsof ik tegen een muur praat,” zegt ze, terwijl de frustratie in haar stem duidelijk hoorbaar is. Haar gezin lijdt onder de druk van deze strijd, en de stress begint zijn tol te eisen.
De woorden boven haar televisie, “Leer dansen in de regen,” zijn meer dan een inspirerende boodschap; ze zijn een levensles in de meest uitdagende tijden. Nynke blijft hopen op een doorbraak, maar de weg naar erkenning lijkt eindeloos. De strijd om haar ziekte te bewijzen is niet alleen een persoonlijke strijd, maar ook een strijd voor haar gezin, dat onder de druk van deze onzekere toekomst gebukt gaat. De vraag blijft: wanneer zal het UWV eindelijk de waarheid onder ogen zien?