Sculpturen in de schaduw van het verleden: Thorak's controversiële kunstwerken

Sculpturen in de schaduw van het verleden: Thorak's controversiële kunstwerken

Salzburg, Österreich - Josef Thorak, ooit de meest gewaardeerde beeldhouwer van het Derde Rijk, blijft een controversiële figuur in de Oostenrijkse kunstgeschiedenis. Thorak, energiek geïmplementeerd op de hoogten van zijn werk van Adolf Hitler, creëerde monumentale sculpturen die in het hele rijk dienden om openbare plaatsen te versieren. De hoogtepunten van zijn carrière waren enorme figuren tot 18 meter hoog, die grote wegingen tot 1.000 ton hadden. Thorak werd door de National Socialisten benoemd tot een gerespecteerd kantoor; Niettemin is zijn erfgenaam belast met de schaduw van de geschiedenis, omdat hij een opportunistische kunstenaar bleek te zijn die de esthetiek van het regime volledig diende, zoals Johannes Hofinger uit het stadsarchief van Salzburg meldde. Thorak's beroemde sculptuur van de dokter Paracelsus bevindt zich in de spa -tuin van Salzburg en getuigt van zijn verbinding met de stad.

Na de oorlog probeerde Thorak zijn reputatie te zwerven en keerde hij aanvankelijk terug naar de achtergrond. Vorige week werd zijn opmerkelijke carrière opgenomen door de website tijd> tijd> tijd Toen hij vanwege zijn ontkenning terug in het openbaar kwam. Ondanks de vroegere grootte waren zijn pogingen om terug te keren niet zonder problemen; Het publiek was kritisch over hem. Zijn werk, inclusief het 12-voet Paracelsus Monument uit 1940, vond niet de erkenning waar Thorak op hoopte. Experts merkten op dat zijn monumentale sculpturen geschikter zouden zijn voor kleine porseleinen figuren dan voor het ontwerp van Salzburg. De kunstenaar zelf heeft de vereenvoudigde beoordelingen niet vermeed en ontdekte dat Hitler een goed gevoel van zijn kunst had.

controverse over straatnamen

Het beeld dat Thorak links heeft, wordt momenteel in toenemende mate besproken door het stadsbeleid van Salzburg. Morgen zal het debatteren over de gemeenteraad over het hernoemen van een trap van Reichenhaller Straße naar de Mönchsberg. Het voorstel ligt op tafel om ze te noemen volgens Alma Rose, een beroemde violist die tijdens de nationale socialismeperiode in het Auschwitz Women's Orchestra werkte en daar stierf. Dit grote aantal impulsen illustreert hoe belangrijk de erfenis van kunstenaars zoals Thorak nog steeds de discussie over vormen van geheugen en eer beïnvloedt.